YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2009/2
KARAR NO : 2009/2
KARAR TARİHİ : 30.04.2009

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 9. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 07.04.2006
Sayısı : 671-157

Mardin C.Başsavcılığınca 13.07.2004 gün ve 912-509 sayı ile, sanığın 29.04.2004 günü Mardin İli Yaylı Köyünde bir düğünde havaya doğru ateş ederken tabancanın tutukluk yapması üzerine namluyu yere doğru tutup mekanizmayı açmaya çalıştığı sırada tabancanın ateş almasıyla, yerden boş kovanları toplamaya çalışan …..’un başından vurularak ölümüne neden olduğu iddiasıyla 765 sayılı TCY’nın 455/1-son, 264/7 ve 6136 sayılı Yasanın 13/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davası sonunda, Mardin 1. Asliye Ceza Mahkemesince 07.04.2006 gün ve 671-157 sayı ile;
1-Sanık …’in tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu bir kişinin ölümüne neden olmak suçundan 765 sayılı TCY’nın 455/1, 59, 647 sayılı Yasanın 4 ve TCY’nın 72. maddeleri uyarınca 7.021 YTL. adli para cezası ile cezalandırılmasına,
2- Bulundurma ruhsatlı silahı taşımak suçundan 6136 sayılı Yasanın 13/1, TCY’nın 59, 647 sayılı Yasanın 4 ve TCY’nın 72. maddeleri uyarınca 3.300 YTL adli para cezası ile cezalandırıl¬masına,
3- Tedbirsizlik ve dikkatsizlik neticesi bir kişinin ölümüne neden olma ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından verilen cezaların TCY’nın 72. maddesi uyarınca toplanarak sanığın 10.678 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının taksitlendirilerek ertelenmesine,
4- Korku kaygı ve panik yaratacak tarzda silahla ateş etmek suçundan 5237 sayılı TCY’nın 170/1-c ve 62. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının ertelenme¬sine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 27.10.2008 gün ve 12474-11877 sayı ile;
“Sevkteki eylem tanımına, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 9. Ceza Dairesine ait olduğu” gerekçesiyle, dosyanın gönde¬rildiği Yargıtay 9. Ceza Dairesince de 22.01.2009 gün ve 20871-630 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, sevkteki ağırlığa, Yargıtay Kanununun 14. madde¬sine göre işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerek¬çesiyle kar¬şı¬lıklı görevsizlik kararı verilmiş olmakla,
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için, Yargıtay Birinci Başkanlığına gön¬derilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlan¬mıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Sanığın bir düğünde havaya doğru ateş ederken ruhsatsız tabancasının tutukluk yapması üzerine namlusunu yere doğru tutup mekanizmayı açmaya çalıştığı sırada tabancanın ateş almasıyla …..’un başından vurularak ölümüne neden olduğu iddiasıyla 765 sayılı TCY’nın 455/1-son, 264/7 ve 6136 sayılı Yasanın 13/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında Mardin 1. Asliye Ceza Mahkemesince sanığın her üç suçtan da cezalandırılma¬sına karar verilmiş, hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. ve 9. Ceza Daireleri arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
2797 sayılı Yargıtay Yasasının 14. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin tayi¬ninde davadaki tavsif esas alınır. Muhtelif suçlara ait davalarda en ağırını incelemeye yetkili daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Görevli Yargıtay Ceza Dairesinin belirlenebilmesi için öncelikle atılı suçlardan yap¬tırım miktarı olarak ağır olan suçun tespiti gereklidir. İddianamede anlatılan ve bu anlatıma uygun olarak gösterilen sevk maddelerindeki ceza miktarları karşılaştırıldığında;
1) 6136 sayılı TCY’nın 13/1. maddesinde 1 yıldan 3 yıla kadar hapis ve üç bin liradan beş bin liraya kadar ağır para cezası,
2) 765 sayılı TCY’nın 455/1. maddesinde 2 yıldan 5 yıla kadar hapis ve 250 liradan 2.500 liraya kadar ağır para cezası,
3) 765 sayılı TCY’nın 264/7. maddesinde 2 yıldan aşağı olmamak üzere hapis ve 5.000 liradan az olmamak üzere ağır para cezası öngörülmüştür. 765 sayılı TCY’nın 15. madde¬sindeki “Hapis cezası 7 günden 20 seneye kadardır. Kanunda açıklanmayan yerlerde yukarı haddi beş senedir” şeklindeki hüküm uyarınca bu maddedeki cezanın üst sınırı 5 yıldır.
6136 sayılı Yasanın 13/1. maddesinde öngörülen ceza miktarı, diğer atılı suçlara göre daha az olduğundan değerlendirmenin diğer suçlar arasında yapılması gerekir. 765 sayılı TCY’nın 455/1 ve 264/7. maddelerindeki özgürlüğü bağlayıcı cezalar eşit olduğuna göre anılan maddelerde yer alan para cezalarının miktarları göz önüne alındığında TCY’nın 264/7. maddesindeki para ceza¬sının daha ağır olduğu görülmektedir. 01.08.1999 tarihinde yürürlüğe giren ve anılan maddelerdeki para cezalarını misli artırıma tabi tutan 4421 sayılı Yasa ile yapılan değişiklik de sonucu değiş¬tirme¬mek¬tedir. Bu Yasaya göre, TCY’nın 455/1. madde¬sindeki para cezası 7860 kat arttırılarak 19.650.000- 196.500.000 Liraya, 765 sayılı TCY’nın 264/7. maddesindeki para cezasının alt sınırı 786 kat arttırılarak 3.930.000 Liraya çıkar¬tıl¬mıştır. Ancak 765 sayılı TCY’nın 4421 sayılı Yasa ile değişik 19. maddesinde yazılı miktarın her yıl belirlenen yeniden değerleme oranı ile yapılan artırımı sonucu suç tarihi olan 2004 yılı itibarıyla ağır para cezasının alt sınırı 440 YTL üst sınırı 111.401 YTL olacağı ve maddelerdeki miktarlar da bunun altında kalacağından para cezasının 440 YTL’na yüksel¬tilmesi gerekir. 765 sayılı TCY’nın 455/1. maddesinde öngörülen para cezasının alt ve üst sınırı belirli olduğundan verilecek para cezası 440 YTL olup bundan az veya çok olama¬yacak, buna karşın 765 sayılı TCY’nın 264/7. maddesinde ise para cezasının üst sınırı götse¬ril¬mediği için 440 YTL ile 111.401 YTL arası bir miktara hükmedilebilecektir. Bu durumda da 765 sayılı TCY’ nın 264/7. maddesindeki suçun yaptırımı daha ağırdır.
Bu nedenle, iddianamede anlatılan eylemlere ilişkin olarak gösterilen sevk maddelerin¬deki cezaların karşılaştırılması sonucunda atılı suçlardan en ağırı 765 sayılı TCY’nın 264/7. maddesinde düzenlenen suç olduğundan bu suçlara bakma görevi Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca Yargıtay 8. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 27.10.2008 gün ve 12474-11877 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.04.2009 günü oybirliği ile karar verildi.