YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2007/8
KARAR NO : 2007/8
KARAR TARİHİ : 10.05.2007

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 7. ve 9. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 09.01.2006
Sayısı : 46 Müteferrik

Hakkında; 26.11.2005 günü kamuya açık yerlere afiş asmak eylemi nedeniyle Kocaeli Valiliği İl Emniyet Müdürlüğü’nce 200 YTL idari para cezası uygulanmasına karar verilen Emeğin Partisi Merkez İlçe Başkanı …’nın başvurusu üzerine; Kocaeli 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nce 26.12.2005 gün ve 64-52 sayı ile; idari yaptırım kararının kaldırıl¬masına, bu karara Kocaeli Cumhuriyet savcısı tarafından itiraz edilmekle de, Kocaeli 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nce 09.01.2006 gün ve 46 müteferrik sayı ile itirazın reddine karar verilmiş olup, bu kararı karşı TC Adalet Bakanı’nın istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.05.2006 gün ve 42868 sayılı; “..5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nun 28/9. maddesinde, ikibin Türk Lirası dahil, idari para cezalarına karşı başvuru üzerine Sulh Ceza Mahkemesince verilen kararının kesin olduğu gözetilmeden, itirazın esastan incelenerek yazılı şekilde karar verilmesinde,
Kabule göre de, 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu ve bu Kanun’un atıf yaptığı 5253 sayılı Dernekler Kanunu’nda, siyasi partilerin seçim dönemleri dışında propaganda ve çağrı amacıyla bildiri ve el ilanı dağıtma, afiş ve pankart asma gibi faaliyetlerini düzenleyen özel bir hüküm bulunmadığı ve muteriz hakkındaki idari para cezasının da 5326 sayılı Kanunun 8. ve 42. maddeleri uyarınca verildiği gözetilmeksizin itirazın kabulü yerine reddine karar verilmesinde,
İsabet görülmemiştir….” şeklindeki ihbar yazısı ile birlikte Yargıtay 9. Ceza Dairesinden yasa yararına bozma isteminde bulunulmuştur.
Dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 19.06.2006 gün ve 2162-3483 sayı ile;
“Sanığa atılı suçun niteliğine, suç tarihine, uygulanan yasa maddelerine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 7. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden Dairemizin görevsizliğine, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine..” şeklinde görevsizlik kararı verilmiştir.
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince ise 26.02.2007 gün ve 9581-1125 sayı ile;
“…İdari yaptırımın konusuna ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre, inceleme görevi Yargıtay Yüksek 9. Ceza Dairesine ait bulunduğundan, dairemizin görevsizliğine,
Dairemizle 9. Ceza Dairesi arasında görev uyuşmazlığı doğmuş bulunduğu cihetle görev uyuşmazlığının çözümü için dosyanın Yargıtay Yüksek Başkanlar Kuruluna sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine..” gerekçesiyle görevsizlik kararı verildiğinden; bu suretle oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yukarıda açıklandığı şekilde Yargıtay 7. Ceza Dairesi ile Yargıtay 9. Ceza Dairesi arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Dosya incelendiğinde;
Sanığın eyleminin kamuya açık yerlere izinsiz afiş asmaktan ibaret olduğu, afiş ve pankart asmakla ilgili eylemlerin 01.06.2005 tarihinden önceki dönemde 765 sayılı TCY.nın 536. maddesinde düzenlenmiş bulunan suçu oluşturduğu kabul edilerek, bu madde gereğince cezalandırıldıkları anlaşılmaktadır.
Yargıtay Yasasının 14. maddesine göre 765 sayılı TCY.nın 536. maddesinden açılmış temyiz davasına bakma görev ve yetkisi açıkça Yargıtay 9. Ceza Dairesine verilmiştir.
Ancak, temel ceza yasalarında yapılan değişikliklerden sonra; 01.06.2005 tarihi itibarıyla 765 sayılı TCY yürürlükten kaldırıldığından 765 sayılı TCY.nın 536. maddesinin uygulanma olasılığı kalmamış, bahse konu eylem türleri 5326 sayılı Kabahatler Yasası’nın 42. maddesindeki düzenleme kapsamına alınmıştır.
Nitekim; olayımızdaki ilk idari işlem de Kabahatler Yasasının 42. maddesi uyarınca yapılmış bu idari işleme itiraz edilmesi sonucunda, verilen kararla ilgili olarak yasa yararına bozma isteminde bulunulmuş, bu evrede Daireler arasında görev uyuşmazlığı oluşmuştur.
Çözümlenmesi gereken sorun, Kabahatler Yasasının 42. maddesiyle ilgili temyiz davasına hangi Özel Dairenin bakacağına ilişkindir.
5326 sayılı Yasanın 42. maddesinde düzenlenmiş olan kabahat, 765 sayılı Yasanın 536. maddesinde düzenlenmiş olan suçla aynı unsurları taşımadığına ve 5237 sayılı Türk Ceza Yasası içinde yer almadığına göre; bu düzenlemenin, önceki yasada olmayan ve Kabahatler Yasası ile getirilen yeni bir düzenleme olduğu kabul edilmelidir. Bu nedenle, Kabahatler Yasasının 42. maddesindeki kabahate ilişkin temyiz davalarına da, 765 sayılı Yasanın 536. maddesinden verilen kararlarla ilgili temyiz davalarına bakmakla görevli ve yetkili olan Yargıtay 9. Ceza Dairesinin bakması gerektiği söylenemez.
2797 sayılı Yargıtay Yasası’nın 14. maddesinde; Özel Ceza Dairelerinin görevleri tanımlanırken ikili bir ayrıma yer verildiği görülmektedir. Bu ayrımı; 765 sayılı Türk Ceza Yasasında yer alan suçlar (cürümler ve kabahatler) ile Türk Ceza Kanunu dışındaki yasalarda yer alan suçlar (cürümler ve kabahatler) olarak belirtmek gerekmektedir.
Bu kapsamda; görev belirlemesi yapılırken;
A-765 sayılı Türk Ceza Yasasında düzenlenen cürüm ve kabahatlerle ilgili olarak;
1-Ya; suçun, TCY nın hangi bölümünde yer aldığı açıkça gösterilmiş (örneğin; Türk Ceza Kanunun İkinci Kitabının Dokuzuncu Babında yer alan……)
2-Ya; cezayı veren mahkemeden bahsedilmiş (örneğin; sulh ceza mahkemelerinden Türk Ceza Kanuna göre verilen …..)
3-Ya da; açıkça Türk Ceza Kanunundaki madde numarası belirtilmiştir. (örneğin; Türk Ceza Kanununun 456 ncı maddesinin üçüncü fıkrasına giren cürümlerden dolayı verilen hüküm…..)
B.765 sayılı Türk Ceza Yasası dışında düzenlenen cürüm ve kabahatlerle ilgili olarak ise;
1-Ya; suçun yer aldığı yasanın adı açıklanmış, (örneğin; Orman Kanunu gereğince açılmış ceza davaları sonunda …)
2-Ya; suçun yer aldığı yasanın numarası belirtilmiş, (örneğin; 5917 sayılı Kanunda yazılı hususlara ait hüküm ve kararları…)
3-Ya; suçunun konusu açıklanmış, (örneğin; memurların kaçakçılık hükümlerine göre cezalandırılan veya cezası artırılan suçlarına ilişkin hüküm ve kararlara …..)
4-Ya, suçun düzenlendiği yasanın hem adı, hem numarası ifade edilmiş, (örneğin, 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun ……)
5-Ya da; görev belli bir yasanın belli bir maddesine hasredilmiştir. (örneğin; Askeri Ceza Kanununun 131 inci maddesi ile sevk edilen ateşli silahlarla ilgili suçlara ilişkin hüküm ve kararları…)
Sayılanlar dışında kalan hallerde ise; genel düzenlemeler yapılmış ve;
A-Türk Ceza Yasası uyarınca verilen ve diğer Dairelerin görevlerine girmeyen işlere bakma görev ve yetkisi Yargıtay 4. Ceza Dairesine,
B-Türk Ceza Yasası dışındaki Yasalar uyarınca verilen ve diğer Dairelerin görevlerine girmeyen işlere bakma görev ve yetkisi de Yargıtay 7. Ceza Dairesine,
Verilmiştir.
Ancak, ikinci durumda anılan görev ve yetki Yargıtay 7. Ceza Dairesine verilirken; “Türk Ceza Yasası dışındaki Yasalar” ibaresi yerine, “Özel Yasalar” ibaresi tercih edilmiştir. Bununla birlikte; yukarıdaki açıklamalar da dikkate alındığında, Yargıtay Yasası’nda “Özel Yasalar” ibaresi ile kastedilenin, “Türk Ceza Yasası dışındaki ceza hükmü içeren tüm yasalar” olduğunda şüphe bulunmamaktadır.
Öyleyse; “Kabahatler Yasası” da, Türk Ceza Yasası dışında yer alan ve ceza hükmü içeren yasalardan birisi olduğuna göre, bu Yasa uyarınca verilecek kararlarla ilgili temyiz davasına bakma yetki ve görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait sayılmalıdır.
Bu nedenle, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının isabetli olduğu kabul edilmeli dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan bir kısım Başkanlar Kurulu Üyesi ise; “Kabahatler Yasası” özel yasa olarak nitelendirilemeyeceği için, bu yasa uyarınca verilen kararlara ilişkin temyiz davasına bakma yetki ve görevinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olmayıp, 9. Ceza Dairesine ait olduğu yönünde karşıoy kullanmışlardır.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;
Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 26.02.2007 gün ve 9581-1125 sayılı görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın yasal gereği yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 10.05.2007 günü oyçokluğu ile karar verildi.