YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2007/23
KARAR NO : 2007/23
KARAR TARİHİ : 12.07.2007

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4. ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 20.03.2006
Sayısı : 655-101

Nizip Ticaret Lisesi Müdürü olarak görev yapan sanık hakkında; “Suç tarihinde Nizip Ticaret Meslek Lisesi Müdürü olarak görev yapan sanığın 12.4.2000 tarihli tahakkuk müzekkeresi ile kömür parası olarak 374.000.000 TL., 5.7.2000 tarihli müzekkere ile 625.000.000 TL. kömür parasına ait evrakı hem tahakkuk memuru ve hem de ita amiri olarak imzaladığı, kömür alınmış gibi gösterilen Aslantaş firmasına KDV ödeyip kömür almadan paraları zimmetine geçirdiği, 2000-2001 öğretim yılında usulsüz olarak öğrencilerden fotokopi parası olarak 600.000.000 TL. topladığı ve zimmetine geçirdiği, ayrıca okul kantininden elde edilen paraları kasa defterinden az göstererek zimmetine geçirdiği” iddiasıyla, sanık …’ın eylemine uyan 765 sayılı Yasanın 202, 31, 33 ve 80 maddeleri uyarınca cezalandırılması için Gaziantep C.Başsavcılığının 22.10.2001 gün ve 24128-537 sayılı iddianamesi ile açılan kamu davası ve yapılan yargılama sonunda; Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesince 19.03.2003 gün ve 389-59 sayı ile; “…sanığın 765 sayılı Yasanın 240/ilk cümle ve son fıkrası uyarınca 1 yıl hapis ve 91.260.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına, bu cezanın 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmesine ve yargılama giderine… hükmedilmiş, bu hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine; Yargıtay 4. Ceza Dairesince 07.09.2005 gün ve 23234-10009 sayı ile; “Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 7. maddesinde “zaman bakımından uygulanma”, 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulanma Şekli Hakkında Yasasının 9. maddesinde ise, “lehe olan hükümlerin uygulanmasında usul” kurallarının düzenlenmesi, ayrıca 5252 sayılı Yasanın 12. maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlükten kaldırılmış olması, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası ve Yasaların hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunması karşısında;
5237 sayılı Yasanın 7. ve 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri uyarınca, sanığın hukuki durumunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası hükümleri de gözetilerek yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş….sair hususlar incelenmeksizin hükmün bozulmasına, yargılamanın bozma öncesinden başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine….” şeklinde karar verilmiştir.
Bozma kararı üzerine, Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesince bozmaya uyularak 20.03.2006 gün ve 655-101 sayı ile;
Önceki karardakine benzer gerekçe ile; “.. sanığın lehine olan 5237 sayılı TCK.nun 257/1. maddesi 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, verilen cezanın TCK.nun 51/1. maddesi gereğince takdiren ertelenmesine, TCK.nun 51/6. maddesi gereğince cezası ertelenen sanığa her hangi bir yükümlülük yüklenmesine ve uzman tayinine takdiren gerek bulunmadığına ve yargılama giderine..” hükmedilmiş ve hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş olmakla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının bozma istekli tebliğnamesi ile Yargıtay 5. Ceza Dairesine gönderilmiştir.
Yargıtay 5. Ceza Dairesince 21.03.2007 gün ve 1979-2114 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelemeye, hükme, başvurunun kapsamı ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne göre; temyiz incelemesi Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden Dairemizin görevsizliğine”
Yargıtay 4. Ceza Dairesince ise 11.06.2007 gün ve 4498-5463 sayı ile;
“Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Yasasının 14. maddesine ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 5. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden dosyanın ilgili daireye gönderilmesine” gerekçesiyle görevsizlik kararı verildiğinden; bu suretle oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
TÜRK MİLLET ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yukarıda açıklandığı şekilde Yargıtay 4. Ceza Dairesi ile Yargıtay 5. Ceza Dairesi arasında olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuştur.
Dosya incelendiğinde;
Her ne kadar; iddianamede eylemin zimmet suçunu oluşturur şekilde anlatılması buna karşılık iddianamenin sevk maddesi bölümünde 765 sayılı Yasanın 240. maddesinin yazılmış olması nedeniyle, iddianamedeki anlatıma göre, zimmet suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevli olduğu düşünülebilirse de;
Yargılama sırasında Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 19.03.2003 gün ve 389-59 sayılı ilk hükmün temyiz edilmesi üzerine, temyiz incelemesinin Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılarak 07.09.2005 gün ve 23234-10009 sayı ile muktezaya bağlandığının anlaşılması karşısında,
Bozmadan sonraki hükme de Yargıtay 4. Ceza Dairesinin bakması gerekeceğinden, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 11.06.2007 gün ve 4498-5463 sayılı görevsizlik kararının kaldırılarak, dosyanın yasal gereği yapılmak üzere Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine, 12.07.2007 günü oybirliği ile karar verildi.