YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2023/2092
KARAR NO : 2023/4376
KARAR TARİHİ : 27.03.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (…) Mahkemesi
SAYISI : 2020/444 E., 2021/665 K.
DAVA TARİHİ : 09.01.2009
KARAR : Davanın kısmen kabulü
Taraflar arasında hizmet tespiti ve alacak davası olarak açılan davada Mahkemece 14.02.2013 tarihinde işçilik alacaklarına ilişkin davanın ayrı bir esasa kaydına karar verildikten sonra işbu alacak davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Dairece Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalılar nezdinde 2000 yılından itibaren toplam 8 yıl 3,5 ay çalışmasının bulunduğunu, davacının … sözleşmesine haklı sebeple son verdiğini, davalıların devreden ve devralan işverenler olarak müvekkilinin işçilik alacaklarından müştereken ve müteselsilen sorumlu olduklarını ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ile … bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalılar vekili cevap dilekçesinde; davacının davalı …’e ait işyerinde 11.11.2004-01.05.2006 tarihleri arasında çalıştığını, davacının işten ayrıldığını ve bu çalışma dönemine ait alacaklarını 09…..2006 tarihinde aldığını, ……..2006 tarihinde davalı …’a ait işyerinde çalışmaya başladığını, davacının hizmet süresine ilişkin iddiasının gerçeği yansıtmadığını, davacının davalılara ait işyerinde fazla çalışmasının bulunmadığını, hafta tatilleri ile … bayram ve genel tatil günlerinde de çalışma yapılmadığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin 22.03.2016 tarihli ve 2013/92 Esas, 2016/289 Karar sayılı kararı ile kesinleşen hizmet tespitine ilişkin dava dosyası da göz önünde bulundurularak ve 4857 sayılı … Kanunu’nun (4857 sayılı Kanun) 6 ncı maddesindeki devreden ve devralan işverenlerin sorumluluğuna ilişkin hüküm doğrultusunda işçilik alacaklarından davalıların sorumlu oldukları miktar ayrı ayrı belirlenmek suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Bozma Kararı
1. Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalılar vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
2. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 10…..2020 tarihli ve 2017/29586 Esas, 2020/6280 Karar sayılı kararıyla; dinlenen davacı tanıklarının davalıya ait işyerinde çalışması olmadığı, dosyaya çalışma gün ve saatlerine ilişkin yazılı delil de sunulmadığı, davalı tanıklarının da davalının çalışanı değil müşterisi olduğu, davacı fazla çalışma yaptığını, … bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını ispat edemediği hâlde taleplerin kabulünün hatalı olduğu; kesinleşen hizmet tespiti dosyası dikkate alınarak yıllık izin ücreti alacağının 15.11.2008 tarihine kadar hesaplanması gerektiği; ayrıca Mahkemece yapılan uygun oranda indirim dışında alacakların reddedilen kısmı için davalılar lehine vekâlet ücretine hükmedilmemesinin hatalı olduğu gerekçeleriyle Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
B. Mahkemece Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile bozma ilâmı doğrultusunda davacının fazla çalışma ücreti ile … bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının reddine; diğer alacakların ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; dosyada dinlenen tanıkların komşu işyerlerinden ya da davacıyı tanıyan, her gün çalışmasını gören ya da söz konusu işyerinin devamlı müşterilerinden olduğu gerçeğinin gözden kaçırıldığını, bu tanıklar dışında iddiaların ispatının fiilen mümkün olmadığını, zira işyerinde başka çalışan olmadığını, sadece davacının çalıştığı ve hatta onun da sigortasız çalıştırıldığı işyerinde çalışmanın ancak belirtilen tanıklarla ispatlanabileceğini, kabule göre de yargılama giderlerinin paylaştırılmasının doğru orana göre yapılmadığını ileri sürerek Mahkeme kararının bozulması istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dosya içeriğine, bozmanın mahiyeti ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma ile … bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ispatı ile taraflar aleyhine hükmedilen yargılama giderlerinin miktarına ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun (1086 sayılı Kanun) 428 inci maddesi, 438 inci maddesinin yedi, sekiz ve dokuzuncu fıkraları ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 326 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 4857 sayılı Kanun’un 41 inci ve 44 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Mahkemelerin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen Mahkeme kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı ve özellikle dava tarihi 09.01.2009 olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında 14.02.2013 olarak gösterilmesinin mahallinde düzeltilebilir maddi hata olduğu anlaşılmakla; temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
27.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.