YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/8406
KARAR NO : 2021/12501
KARAR TARİHİ : 22.09.2021

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davalı iş yerinde bakım personeli olarak çalışmakta iken 06/06/2013 tarihinde doğum iznine ayrıldığını, raporun sona erdiği 03/10/2013 günü iş başı yapmak üzere iş yerine gittiğinde davalı işveren tarafından işe başlatılmadığını istifa etmesinin istendiğini, bunu takiben 04/10/2013 günlü yazıda da doğum izni bitmesine rağmen 03 ve 04/10/2013 günleri işe gelmediği bu nedenle de iş akdinin feshedileceğinin tebliğ edildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 21.06.2013 başlangıç tarihli doğum raporu aldığını rapor süresi 02.10.2013 tarihinde bitmesine rağmen iş yerine gelmediğini, davacının üst üste işe gelmemesinden dolayı çalıştığı Kurum tarafından 03.10.2013 ve 04.10.2013 tarihlerinde tutanaklar düzenlenip imza altına alındığını, bunun üzerine müvekkil şirket tarafından davacıya, 2013/10-878 sayı ve 04.10.2013 tarihli fesih bildiriminde “03.10 ve 04.10.2013 tarihlerinde işyerine neden gelmediği hususunda mazereti varsa bu mazeretini iki gün içinde taraflarına bildirmesi, bildirmemesi durumunda 4757 sayılı iş Kanununun 25. maddesine göre işçinin işverenden izin almaksızın ve haklı bir sebebe dayanmaksızın ard arda iki iş günü devam etmemesi” bendine göre iş akdinin feshedileceğinin tebliğ edildiğini, davacının bu sürede herhangi bir savunmada bulunmadığını, buna rağmen davacının iş sözleşmesinin derhal feshedilmediğini mazeret vermesi için müvekkil şirketçe beklenildiğini ancak herhangi bir cevap gelmeyince davacının işten çıkışının 22.10.2013 tarihinde gerçekleştirildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamada davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 2016/15901 esas, 2019/13225 karar sayılı ilamı ile, mahkemece kıdem tazminatı ve fazla çalışma alacaklarına ilişkin hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yapılan yargılamada davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda karar verilmiş olması göre; davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma alacağına ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Daha önce Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesince; ücret bordrolarında fazla çalışma tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilerek ödendiği tespit edilen miktarların yapılan hesaplamadan mahsup edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olması rağmen bozma gerekleri yerine getirilmemiştir. Şöyle ki;
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının maaş bordolarında, 2011 yılı Mart, Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos ayları ile 2013 yılı 1-10 ayları arasında fazla çalışma tahakkukları bulunduğundan bu dönem için hiç hesaplama yapılmamış, sadece 2012 yılı için (dosya kapsamında 2012 yılına ait ücret bordroları bulunmadığından) hesaplama yapılmıştır. Oysa 2011 ve 2013 yılına ait ücret bordrolarında tahakkuk bulunmasına rağmen bordrolar imzasız olduğundan, bu dönem için de hesaplama yapılmalı ve tahakkukların bankadan ödenmiş olması halinde yapılan hesaplamadan mahsup edilmesi gerekmektedir. Bu dönemler için hiç hesaplama yapılmaması hatalı olup kararın bu nedenle bozulması gerekmektedir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22/09/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.