YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/4697
KARAR NO : 2021/8686
KARAR TARİHİ : 28.04.2021

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesine haklı sebeple son verdiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma öncesi yapılan ilk yargılamada toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar süresi içerisinde taraflarca temyiz edilmiş olup; Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi’nin 15.01.2020 tarih, 2017/26765 esas ve 2020/413 karar sayılı ilamı ile mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yargılamaya devam edilmiştir.
Bozma sonrası yapılan yargılama kapsamında alınan ek rapora göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde taraflarca temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının hesap unsurları noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya kapsamında bulunan Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesi’nin bozma ilamında, “..davacının yılda 270 saat fazla çalışmasının ücrete dahil olduğu anlaşıldığından, yılda 270 saati aşan çalışmalarının yeniden hesaplanması gerekmektedir…” şeklinde tespitte bulunulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, dosya kapsamında davacının kabul edilen brüt ücretinden, ücrete dahil olan fazla çalışma saatlerinin karşılığı çıkarılarak, 3.649,03 TL tutarında yeni bir ücret tespiti yapılmış, fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti alacakları bu ücrete göre yapılan hesaplama doğrultusunda hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan hesap ve yöntemi hatalıdır.
Mahkemece, dosya kapsamında bulunan kök rapordaki hesap unsur ve yöntemi değiştirilmeden, 270 saat fazla çalışma ücrete dahil olduğundan, 08.09.2011 – 01.10.2014 tarihleri arasında haftalık tespit edilen 12 saat fazla çalışma süresinden ücrete dahil olan 5,2 saatin çıkarılmasıyla haftalık 6,8 saat üzerinden, 01.10.2014 – 21.08.2015 tarihleri arasında haftalık tespit edilen 6 saat fazla çalışma süresinden ücrete dahil olan 5,2 saatin çıkarılmasıyla haftalık 0,8 saat üzerinden fazla çalışma ücreti alacağı hesabı yapılmalıdır.
Hafta tatili ücreti hesabına yönelik ise bozma ilamında, dikkate alındığı belirtilen yıllık izin, istirahat ve ücretsiz izin günlerine ilişkin de hatalı bir şekilde hafta tatili hesaplaması yapıldığının belirtildiği görülmektedir. Bu tespite göre Mahkemece, kök rapordaki hesap unsur ve yöntemi değiştirilmeden, söz edilen günlerin doğru bir şekilde dikkate alınması yeterli iken, bozma sonrası alınan bilirkişi raporunda tespit edilen yeni ücrete göre hesaplanmış hafta tatili ücreti alacağının hüküm altına alınması hatalıdır.
3- Taraflar arasında davacının ücret alacağının hesaplanması hususunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya kapsamında bulunan bozma ilamında feshin yapıldığı 2015 yılının Ağustos ayına ilişkin ücret bordrosunun aslının getirtilerek banka kayıtları ile karşılaştırılması ve buna göre bu aya ilişkin ücret ödemesi olup olmadığının belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda, Mahkemece dosyaya sunulmuş bilirkişi raporlarının ilmi verilere uygun ve denetime elverişli olduğu gerekçesiyle “1.290,24” TL ücret alacağının kabulüne ilişkin karar verilmiştir. Dosya kapsamındaki 26.10.2020 havale tarihli bilirkişi ek raporu incelendiğinde ise raporun, davacının ödenmeyen son aya ilişkin ücret alacağının, bozma ilamı doğrultusunda davalı tarafından dosyaya sunulan bordroya göre “1.290,24” TL olduğu yönünde bir tespit içerdiği, Mahkemece ücret alacağına ilişkin hüküm kurulurken bu tespitten yararlanıldığı görülmektedir.
Bozma ilamı doğrultusunda davalı tarafından dosyaya sunulmuş, ücret bordrosu incelendiğinde “1.290,24” TL’lik tutarın, “Yasal Kesintiler Toplamı” ve “Tüm Kesintiler Toplamı” başlıklarında yer aldığı, söz konusu aya ilişkin ödenmesi gereken ücret olmadığı anlaşılmaktadır. Banka kayıtları ve bordronun karşılaştırılmasıyla yapılan inceleme sonucunda ödenmediği anlaşılan son aya ilişkin ücretin bozma öncesi kök raporda hesaplanmış “2.937,47” TL olarak kabul edilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.04.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.