YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/5240
KARAR NO : 2019/14833
KARAR TARİHİ : 03.07.2019
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 21.12.2000-23.02.2012 tarihleri arasında gemi ve tesis gözetmeni olarak aylık net 1.200,00 TL ücretle çalıştığını, çalışma saatlerinin 08.00-08.00 saatleri arasında 24 saat olup 24 saat dinlenme şeklinde olduğunu, hafta tatili, yıllık izin kullandırılmadığını, dini ve milli bayramlar ile yeni yılda çalıştığını iddia ederek fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ile yıllık ücretli izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 03.02.2012 tarihine kadar çalıştığını, bu hususun fesih ihbar yazısı ve SGK işten çıkış bildirimi ile sabit olduğunu, davacıya önceleri iki maaş ikramiye verilip 01.01.2011 tarihinden itibaren 1 maaş ikramiye verildiğinin doğru olduğunu, 180,00 TL yemek parası verildiği ancak kendisine araç verilip benzin ücreti verilmediği anlaşmalı istasyonlardan benzin alındığı, çalışma saatlerinin esnek olduğunu, gemi limana geldiğinde gerekli kontrolleri yapıp geminin boşaltılmasına kadar maksimum 1,5 saat çalıştığını, sonuç işlemleri tamamlanırken kısa bir süre daha çalışması olduğunu, aradaki dönemde serbest olduğunu, evine gidip dinleme imkanı bulunduğunu, fazla çalışma yapmadığını, işyerinde … İş Sendikası ile 01.01.2011-31.12.2013 tarihleri arasında toplu iş sözleşmesi imzalandığını, bu sözleşme gereği davacı gibi esnek çalışması olan işçiler için fazla çalışmaların fiks net bir rakama bağlandığını, laboratuvarlarda yapılan fazla çalışmalarda %65, dini ve milli bayram çalışmalarında %75 fazlası ile ödeme yapılacağı, davacı gibi numuneci olarak çalışanlara fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti olarak aylık net 250,00 TL ödeneceğinin toplu sözleşmesi ile belirlendiğini, bu ücretin bordrolara yansıtılıp her ay düzenli olarak ödendiğini, kullanmadığı izinlerin iş sözleşmesinin feshi sırasında ödendiğini, bu durumun da bordrolara yansıdığını, ayrıca zamanaşımı itirazında bulunduklarını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozma ilamına uyularak alınan bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemenin verdiği bir hükmün Yargıtay tarafından bozulması ve bu bozma ilamına gerek iradi ve gerekse kanunî şekilde uyulması halinde yerel mahkemece, bozma kararı doğrultusunda inceleme yapmak ve hüküm kurmak zorundadır.
Mahkeme uyma kararını kaldırarak, direnme kararı veremeyeceği gibi, hükmünün bozma kararının kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan bölümleri hakkında da önceki hükümden farklı yeni bir hüküm kuramaz.
Mahkemenin ilk kararında, davacının fazla çalışma alacağı toplu iş sözleşmesi öncesi dönem için kabul edilip sonrası dönem için reddedilmiş olup, bu kararın temyizi üzerine Dairemizce davacının üyesi olduğu Sendika’nın taraf olduğu TİS hükümlerine göre fazla çalışmanın 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüne göre ve yapılan maktu fazla çalışma ödemelerinin mahsubu ile hüküm altına alınması gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur. Böylelikle mahkeme kararının, toplu iş sözleşmesi öncesi döneme ilişkin fazla çalışma alacağına ilişkin kısmı bozma kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş ve davacı lehine usulî müktesap hakta oluşmuştur. Buna karşın Mahkemenin davacı lehine oluşan usulî müktesap hakkı gözetmeksizin sadece toplu iş sözleşmesinden sonraki döneme ilişkin fazla çalışma alacağını hüküm altına alınması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.