Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2018/9782 E. 2018/23194 K. 13.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/9782
KARAR NO : 2018/23194
KARAR TARİHİ : 13.12.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalı işyerinde 01/03/2002 tarihinde çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin 17/01/2013 tarihinde davalı tarafından feshedildiğini, personel müdürü ve satın alma müdürü olması sebebiyle 2.350,00.TL’nin üzerinde maaş aldığını, bir kısmının bankadan, bir kısmının elden ödendiğini, 08:00-18:30 saatleri arasında çalıştığını, fazla çalışma yaptığını, karşılığında ücretin ödenmediğini, davalı şirketin 17/01/2013 tarihinde iş akdini tek taraflı feshettiğini, kısmi ödeme yapıldığını, ücretli izin hakkının mevcut olduğunu iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının çalıştığı süreye ilişkin haklarının eksiksiz olarak ödendiğini, elden ödeme yapılmadığını, davacının Antalya 1. İş Mahkemesi’nin 2012/32 Esas sayılı duruşmasındaki tanıklık beyanında, işyerinde ücretlerin tamamının bankaya yatırıldığını, elden ödemenin olmadığını, maaşının o gün itibariyle 1.000,00 TL olduğunu beyan ve ikrar ettiğini, fazla çalışma iddiasını kabul etmediklerini, alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta; davacı, Antalya 1. İş Mahkemesi’nin 2012/32 Esas sayılı dosyasındaki tanıklık beyanında, davalı işyerinde elden ödeme olmadığını, ücretlerin tamamının bankadan ödendiğini açıklamıştır. Bu şekilde tanıklık yapan davacının bu beyanı kendisini bağlayacağından, ücret tespiti bakımından kayıtlara itibar edilmesi gerekirken, maaşın bir kısmının elden ödendiği iddiasına itibar edilmesi hatalıdır.
3-Davacı dava dilekçesinde işyerinde genel tatil günlerinde de çalışıldığını iddia etmiş, iddiasını ispat amacıyla tanık deliline dayanmıştır. Ancak dinlenen davacı tanığı …, işyerinde ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışılmadığını beyan etmiştir. Davalı tanıkları ve dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, genel tatil günlerinde çalışma iddiasının ispatlanamadığı anlaşıldığından, ulusal bayram ve genel tatil ücreti talebinin reddi yerine, yazılı gerekçeyle kabulü isabetsizdir.
4-Davacı tarafından açılan dava, belirsiz alacak davası türlerinden kısmi eda, külli tespit davası niteliğinde olduğundan, kıdem tazminatı dışındaki diğer alacakların arttırılan miktarlarına, artırım tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken, bu alacakların tamamına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi de bir diğer bozma sebebidir.
5-Kabule görede, dava dilekçesinde hafta tatili ile genel tatil ücreti olarak 100,00 TL talep edildiğinden ve davacı tarafça ayrıştırma yapılmadığından, 100,00 TL’nin 50,00 TL’si hafta tatili ücreti, 50,00 TL’si ulusal bayram ve genel tatili ücreti olarak kabul edilmeli, dolayısıyla genel tatil ücretinde dava dilekçesi ile istenen miktar 50,00 TL kabul edilerek, ıslah ile artırılan 967,58 TL ile birlikte toplam 1.017,58 TL olmalıyken, yazılı şekilde hüküm kurulmasıda hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.