YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/9033
KARAR NO : 2018/23661
KARAR TARİHİ : 19.12.2018

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin sözleşmeli personel statüsü ile 2006 ile 31.12.2012 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığını, 31.12.2012 tarihinde iş akdinin feshi yapıldığını, 01.01.2009 tarihinden başlamak üzere 31.12.2012 tarihine değin aylık ücret zammı uygulaması yapılmadığını, 4 yıl süre ile müvekkilinin maaşının sabit kaldığını, yönetmelik hükmüne göre 01.01.2009-31.12.2012 tarihi dönemlerinde müvekkiline uygulanması gereken aylık ücret zammı nedeniyle oluşan aylık ücret farkı alacağını talep ettiklerini, … Şeker Fabrikası Sözleşmeli Personel Yönetmeliğinin 128. maddesi gereği, sözleşmeli personele bir takvim yılı içinde iki kez birer aylık maaş tutarında ikramiye ödemesi yapıldığını, bu sebeple aylık ücret esas alınarak hesabı yapılan ikramiye alacaklarının da eksik ödendiğini ileri sürerek, fark kıdem ve ihbar tazminatları ile fark ücret ve ikramiye alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, ücret ve ücret türü alacaklarda zamanaşımı itirazında bulunduğunu, varsa bile dava tarihinden 5 yıl önceki ücret alacaklarının zamanaşımına uğradığını, davacının, müvekkili şirkette TİS’e tabi çalışıp emekli olduğunu, emeklilik sırasında kıdem tazminatı dahil tüm hak ve alacaklarını aldığını, emekli olduktan sonra 31.08.2006 tarihinde müvekkili fabrikanın kendisi ile belirli süreli sözleşme imzaladığını, davacının muvakkat, sözleşmeli veya TİS’e tabi olarak çalışmadığını, muvakkat işçilerin kampanya döneminde çalışan işçiler olduğunu, daimi işçilerin belirsiz iş akdi ile sürekli çalışan işçiler olduğunu, sözleşmeli çalışanların ise şirket personel yönetmeliğine tabi olarak çalışanlar olduğunu, davacının bu üç sınıf çalışanlardan hiç birisine dahil olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı tarafın 28.03.2013 tarih ve 2013/22 sayılı yönetim kurulu kararı ile geriye dönük 2009 yılından geçerli olmak üzere zam yapılması yönünde karar aldığının anlaşılmasına göre, Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin aynı konudaki 2014/8261 esas, 2014/16057 karar sayılı kararı da emsal alınarak davacının dava açma hakkının bulunduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- 6100 sayılı HMK’nun 297. maddesi gereğince, hükümde tarafların iddia ve savunmalarının özetinin, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususlar ve delillerin, değerlendirilmesi ile bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki nedenlerin, hüküm fıkrasında ise taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Mahkemece ücret farkı ve ikramiye farkı alacaklarına ilişkin hüküm fıkrasında “…tarihinden itibaren dönemsel olarak,” şeklinde bir ibareye yer verilmiş olup, dönemlerin tarih olarak belirtilmesi yerine “dönemsel olarak” ibaresiyle yetinilmesi, yukarıda anılan usul kuralına aykırı olup, hükmün bu haliyle infazının mümkün olmadığının düşünülmemesi hatalıdır.
Mahkemece yapılacak iş, hüküm altına alınan ücret farkı ve ikramiye farkı alacaklarının kaç lirasına, hangi tarihten faiz yürütüleceğini hüküm fıkrasında göstererek hüküm kurmaktır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.