YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/8886
KARAR NO : 2019/132
KARAR TARİHİ : 07.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 16.11.2007 tarihinden itibaren oto mekanik ustası olarak çalıştığını, 1.500,00 TL brüt ücret aldığını, 16.11.2007-01.08.2011 tarihleri arasında haftanın 6 günü 08.00-20.00 saatleri arasında çalıştığını, yapmış olduğu fazla mesai çalışmaları karşılıklarının ödenmediğini bu nedenle iş bu davayı açtıklarını ileri sürerek fazlaya ait hakları saklı kalmak kaydıyla 15.000,00 TL fazla mesai ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, işyerinde fazla mesai çizelgelerinin olduğunu, haftalık bu sürelerin aşımı haline fazla mesai ücretlerinin ödendiğini, bordroların davacı tarafından imzalandığını, ödenmeyen herhangi bir fazla mesai ücreti alacağının bulunmadığını savunarak danın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar veirlmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Bilirkişinin 25.02.2015 tarihli ek raporuna sadece davalı vekili itirazda bulunmuş, davacı taraf bu rapora itiraz etmemiştir. Davalı vekilinin itirazı üzerine alınan 13.07.2015 tarihli ek raporda ise bir önceki ek raporda 6.410,00 TL olarak hesaplanan fazla mesai alacağı bu defa 6.690,00 TL olarak hesaplanmış, Mahkemece de 13.07.2015 tarihli ek rapora göre hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
25.02.2015 tarihli ek rapora davacı vekili itiraz etmediğinden bu raporda tespit edilen miktar bakımından davalı lehine usulü müktesep hak oluştuğu gözetilerek sonuca gidilmesi gerekirken, usulü müktesep hak ihlal edilerek 13.07.2015 tarihli ek rapora göre hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 07/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.