YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/19825
KARAR NO : 2019/3523
KARAR TARİHİ : 13.02.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece hem asıl dosya hem de birleşen dosyada hüküm altına alınan ihbar tazminatı alacağına yasal faiz uygulanması gerekirken en yüksek banka mevduat faizine karar verilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK. nun geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Sonuç:
Temyize konu kararın hüküm fıkrasındaki ihbar tazminatı alacağına yönelik paragrafların çıkartılarak yerlerine;
“Asıl Dava Açısından;
2-Bakiye ihbar tazminatı talebinin asıl dava yönünden KABULÜ ile; net 355,22 TL’den 10,00 TL’sinin dava tarihinden itibaren, bakiye miktarın talep arttırım tarihinden (08.06.2015) itibaren işleyecek ve hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine,
Birleşen Dava Açısından;
5-Birleşen davada talep edilen bakiye ihbar tazminatı talebinin birleşen dava yönünden KABULÜ ile; 736.53 TL. ihbar tazminatının dava tarihinden itibaren ( 12.08.2016) işleyecek ve hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, “şeklindeki paragrafların yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’ nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nispi temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 13/02/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.