YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/17195
KARAR NO : 2020/11514
KARAR TARİHİ : 12.10.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini beyanla kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının aylık ücreti hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda tır şoförü olarak çalışan davacı taraf aylık 1.150,00.- TL ve harcırah aldığını, davalı ise asgari ücret ve harcırah aldığını beyan etmiş, mahkemece davacının asgari ücret ve harcırah karşılığı çalıştığı kabul edilmiştir. Davacı iş sözleşmesini 2013 yılı Kasım ayında feshetmiş olup, şoför olarak çalışan davacı tanıklarından 2011 yılı çalışması bulunan tanık aylık 1.050,00.- TL ve harcırah, 2012 yılında çalışması bulunan tanık ise 1.150,00.- TL ve harcırah karşılığı çalışıldığını beyan etmiştir. Bu beyanlara göre davacının işinin niteliği, tanık beyanları tüm dosya kapsamının değerlendirilmesi ile davacının aylık 1.150,00.- TL ve sefer başı harcırah karşılığı çalıştığının dosya kapsamına uygun düşeceği görülmekle, mahkemece yazılı gerekçe ile bu hususun dikkate alınmaması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasında fazla mesai ücreti hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda Mahkemece takograf kayıtlarının bulunmadığı dönemler açısından fazla mesai ücreti hesaplanmamış ise de, dinlenen davalı tanığı davacının haftanın 6 günü 08.00-18.30 arası çalışmasının bulunduğunu belirtmiştir.
2182 sayılı Karayolları Trafik Yönetmeliği’nin 98/1-A maddesinde ise ticari amaçla yük taşımacılığı yapan şoförlerin bir günde dokuz saatten fazla araç kullanamayacakları yönünde yasal düzenleme mevcuttur.
Bu halde mahkemece yapılması gereken takograf kayıtlarının bulunmadığı dönemler açısından, davalı tanık beyanı ve yukarıda anılı yönetmelik hükümleri de dikkate alınarak yapılacak değerlendirme ile bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile fazla mesai ücretine yönelik talebin reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 12/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.