YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/889
KARAR NO : 2019/10383
KARAR TARİHİ : 08.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının üst işveren durumundaki … Genel Müdürlüğüne bağlı … Başmüdürlüğü işyerinde 08/02/2011-31/06/2014 tarihleri arasında alt işveren durumundaki şirketlerin işçisi olarak çalıştığını, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini, işçilik haklarının da ödenmediğini, işçilik alacaklarından müvekkilini çalıştıran alt işverenler ile birlikte davalının da asıl işveren olarak sorumlu olduğunu, iddia ederek, kıdem tazminatının akdin feshi tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ve asgari geçim indirimi ücretinin yasal faizleri ile birlikte hüküm altına alınmasını dava ve talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının müvekkili şirketin işçisi olmadığını, temizlik işlerinin hizmet alımı-ihale yoluyla satın alındığını, çalıştırılan işçilerin hak ve alacaklarından ihaleleri alan şirketlerin sorumlu oldukğunu, müvekkili şirketin ihale makamı olduğunu, müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini, davacının alacaklarına en yüksek banka mevduat faizinin uygulanamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davalı işyerinde yaptığı fazla mesailerin karşılığının ödenmediğini iddia ederek fazla mesai alacağı talep etmiş davalı ise davacının fazla mesai yapmadığını savunmuştur. Davacı iddiasını ispat bakımından iki tanık dinletmiş olup bu tanıklardan birisi işyeri çalışanı olmayan eşi, diğeri ise yine işyeri çalışanı olmayan ancak kendi işi gereği davalı işyerine gidip gelen birisidir. Her iki tanığında davacının çalışma düzenini tam olarak bilmeleri mümkün değildir. Davalı tanığına göre ise davacının fazla mesaisi yoktur. Açıklanan delil durumuna göre ise davacının ispat edemediği fazla mesai alacağı talebinin reddi yerine kabulü hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.