YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/35633
KARAR NO : 2020/17912
KARAR TARİHİ : 09.12.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin, davalı iş veren de 07/11/2005 tarihinde kurye olarak son üç yıl içine ise şoför olarak çalışmaya başladığını, davalı iş veren tarafından 11/06/2015 tarihinde feshedildiğini, bordrolarda fazla mesai ödeniyormuş gibi gösterilse de ödenmediğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 8.000,00 TL fazla mesai, 250,00 TL genel tatil ücreti alacaklarının davalı iş yerinden tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekilinin cevap dilekçesinde özetle: davacının davasını belirsiz alacak davası olarak açtığını, davacının 29 Ekim, 1 Ocak ve 1 Mayıs resmi tatil günlerinde çalışma yapmadığını, diğer resmi tatillerde ise nöbetleşe çalışıldığını, buna ilişkin ücretlerinin zamlı olarak ödendiğini, dini bayramlarda da çalışma yapılmadığını, davacının bu taleplerinin kötü niyetli olduğunu, müvekkilin dava tarihi itibariyle zaman aşımına uğramış alacaklarına karşı zaman aşımı itirazında bulunduğunu belirterek davacının davasının reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretlerine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı fazla mesai iddiasını ispat bakımından 2 tanık dinletmiş olup öncelikle her iki tanığın da davalı işverene karşı açmış oldukları davaları bulunduğu anlaşılmakla Dairemiz uygulamasına göre, beyanlarına son derece ihtiyatla yaklaşılması gerektiği ortadadır.
Diğer taraftan dinlenen davacı tanıklarından birisi kurye diğeri ise güvenlik görevlisi olarak çalışmış olup özellikle davacının şoför olarak çalıştığı dönemdeki çalışma saatlerini tüm ayrıntılarıyla bilebilecek durumda değillerdir.
Açıklanan nedenle davacı işçinin davalı işyerinde şoför olarak çalıştığı dönem bakımından fazla mesai iddiasını usulünce ispatlayamadığı kabul edilerek davacının fazla mesai alacak talebinin kurye olarak çalıştığı dönemle sınırlı hesaplanıp hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.