Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2016/2939 E. 2019/12482 K. 29.05.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2939
KARAR NO : 2019/12482
KARAR TARİHİ : 29.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalıya ait işyerinde 27.07.2006-10.09.2012 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, iş akdine herhangi bir sebep gösterilmeksizin haksız bir şekilde son verildiğini, davalıya ihtarname gönderilerek kıdem ve ihbar tazminatı ile diğer alacakları talep edilmiş ise de herhangi bir ödeme yapılmadığını iddia ederek ihbar ve kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının davalı şirkette 06.07.2011-10.09.2012 tarihleri arasında çalıştığını, davacının işten çıkarılmadığını kendisinin ayrıldığını, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağını, fazla mesaisinin bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davalı işyerinde fazla mesai yaptığını ancak karşılığı ücretin ödenmediğini iddia etmiş, davalı ise davacının fazla mesai yapmadığını savunmuştur.
Davacı iddiasını ispat bakımından iki tanık dinletmiş ise de dinlenen tanıklar davacı ile birlikte çalışan kişiler olmayıp beyanları kesinlikten uzak genel geçer açıklamalardır. Kaldı ki davacı ile çalışma esnasında birlikte olmadıkları için davacının çalışmasını tam olarak bilebilecek durumda da değillerdir. Açıklanan nedenle davacının ispat edemediği fazla mesai talebinin reddi yerine kabulü hatalıdır.
3-Davalı aleyhine 3.771,00 TL ücreti vekalete hükmedildikten sonra, sebebi anlaşılamayacak şekilde ikinci bir defa 1.500,00 TL ücreti vekalete ayrıca hükmedilmesi de hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.