YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/27663
KARAR NO : 2020/11886
KARAR TARİHİ : 14.10.2020
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın sona erdirildiğini beyan ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım diğer işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Uyuşmazlık, iş sözleşmesine son veren taraf konusunda olup, ilgili durum tespit edildikten sonra davacının kıdem ile ihbar tazminatlarına hak kazanıp kazanmadığı ihtilaflıdır.
Davacı, dava dilekçesinde 31.05.2013 tarihine kadar davalı yerde çalıştığını, haklı bir neden olmaksızın iş sözleşmesine son verildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım diğer işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiş, davalı ise cevap dilekçesinde 2013 yılının Mayıs ayında davacının işyeri kurmak amacıyla işten ayrıldığını, davacının iş sözleşmesinin davacı tarafından haklı neden olmadan sona erdiğini savunmuştur. Mahkemece davacının çalıştığı süreye göre işçilik alacaklarından vazgeçerek işten ayrılmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından kıdem ve ihbar tazminatı ödenmesini gerektirecek şekilde sona erdirildiği belirtilerek, kıdem ve ihbar tazminatlarının kabulüne karar verilmiştir. Ancak varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir. Şöyle ki, taraf anlatımlarına göre davacının iş sözleşmesinin 2013 yılının mayıs ayında sona erdiği anlaşılmaktadır. Bu tarihte davacı, işverenin haksız fesih yaptığını ileri sürmüşken, davalı aynı tarihte davacının kendisi tarafından iş sözleşmesine son verdiğini savunmuş, delil olarakta imzası davacı tarafından inkar edilmeyen istifa dilekçesi sunmuştur. Söz konusu istifa dilekçesi 31.05.2013 tarihli olup, içeriğinde “ çalışmakta olduğum … turizm oto. gıda inş. San. Tic. Ltd. Şti. kendi isteğimle ayrılıyorum……” yazmaktadır. Taraf tanık anlatımlarına bakıldığında da davacının kendisinin işyerinde ayrıldığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar davacı vekili, ibraz edilen bu belgenin üzerinin daha sonradan doldurulduğunu iddia etmişse de, bu iddiasını doğrulayacak bir delil sunmamıştır. Davacı, haklı nedenle iş sözleşmesine son verdiği iddiasında olmayıp, yargılamanın başından beri davalı feshi olduğunu ileri sürmüş ancak sunulan ve imzası inkar edilmeyen 31.05.2013 tarihli dilekçe içeriğine göre ise davacının iş sözleşmesine son verdiği, dilekçe içeriğinde haklı fesih sebeplerine dayanmadığı anlaşılmıştır. Bu halde davacının iş sözleşmesinin kendi istifası ile sona erdiği görülmekle kıdem tazminatı ile ihbar tazminatına yönelik taleplerin reddine karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.10.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.