YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/25361
KARAR NO : 2020/10472
KARAR TARİHİ : 05.10.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili ile davalı … vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti
Davacı, iş sözleşmesinin emeklilik nedeni ile son bulduğunu beyanla kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili ile davalı … vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla mesai ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 3 gün 08.00-17.00 saatleri arası, 3 gün ise 08.00-20.00 saatleri arası çalıştığının kabulü ile tüm dönem açısından hesaplama yapılmıştır.
Dinlenen tanıklardan davacı tanığı Şerif, 13.05.2013 tarihinde işten ayrılmıştır, diğer davacı tanığı Cihat ise, davacı ile çalışma yerlerinin farklı olduğunu ancak işi gereği kendisinin haftada 1 kez davacının çalıştığı iş yerine gittiğini ve davacıyı saat 20.00 a kadar çalıştığını gördüğünü beyan etmiştir.
Bu halde mahkemece 13.05.2013 tarihinden sonra davacı tanığı Cihat’ın beyanı doğrultusunda haftada 1 gün saat 20.00’a kadar çalıştığı kabulü ile karar verilmesi gerekirken, bu dönem yönünden de çalışması olmayan davacı tanığı beyanı doğrultusunda hesaplama yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Ayrıca mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bilirkişinin fazla mesai hesaplamada kullandığı yöntem nedeni ile davacının 08.00-20.00 saatleri arası çalışmalarında ara dinlenme olarak bir saat düşülmüştür.
Ara dinlenmesi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre 4 saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az 15 dakika, 4 saatten fazla ve 7,5 saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük 7,5 saati aşan çalışmalar bakımından ise en az 1 saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada 7,5 saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği 7,5 saati aşan çalışmalar yönünden en az 1 saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde 11 saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az 1 saat, 11 saat ve daha fazla çalışmalarda ise en az 1,5 saat olarak verilmelidir.
Bu açıklamalar ışığında davacının 08.00-20.00 saatleri arası günlük 12 saat olarak hesaplanan çalışmalarında ara dinlenme süresi 1,5 saat kabul edilerek, bu günler yönünden günlük çalışmasının 10,5 saat olduğunun kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 05/10/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.