YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2525
KARAR NO : 2019/12419
KARAR TARİHİ : 29.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 05.06.2009 ile 01.10.2013 tarihleri arasında davalı işverenlikte housekeeping görevlisi olarak en son aylık net 950,00 TL ücretle çalıştığını, davalı tarafından hiçbir sebep yokken ve davacının rızası olmaksızın 27.08.2013 ile 27.09.2013 tarihleri arasında ücretsiz izne çıkarıldığını, 28.09.2013 tarihinde işbaşı yapmak üzere işyerine gittiğinde 30.09.2013 tarihine kadar ücretsiz izin verildiğini 01.10.2013 tarihinde işe gittiğinde ise yine ücretsiz izne çıkarılmak istendiğini, ancak bu kez davacının izne çıkmayı kabul etmediğini, bunun üzerine işverence hakaret edilerek iş akdine son verildiğini, davacının yasal haklarının ödenmesi talebiyle işverene ihtarname gönderdiğini ancak işverenin kendini haklı göstermek çabasıyla devamsızlık iddiasında bulunduğunu iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının en son 28 ile 30.09.2013 tarihleri arasında ücretsiz izin kullandıktan sonra işbaşı yapması gereken 01.10.2013 tarihinde işyerine gelmediğini, kendisine 11.10.2013 tarihinde gönderilen ihtarname ile davacının izinsiz ve mazeretsiz olarak işe gelmemesinin istifa olarak kabul edildiği ve bildirim şartına uymadığından ihbar tazminatı ödemekle yükümlü olduğunun bildirildiğini, davacının 08.07.2009 ile 13.11.2013 tarihleri arasında ve en son aylık brüt 1.021,50 TL ücretle çalıştığını, işyerinde haftalık 45 saatlik sürenin aşılmadığını, dini ve milli bayramlarda çalışma yapılmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 241. Maddesine göre mahkeme gösterilen tanıklardan bir kısmının tanıklığı ile ispat edilmek istenen husus hakkında yeter derecede bilgi edindiği takdirde geri kalanların dinlenilmemesine karar verebilir ise de mahkemenin tanıkları dinlemeden, delilleri toplamadan başlangıçta tanıklar bakımından sınırlama getirme yetkisi yoktur.
Davalı taraf cevap dilekçesi ile beş tanık bildirmiş, mahkeme bu tanıklardan sadece ikisini dinleyeceğini belirterek davalı taraftan, hangi iki tanığı dinletecekleri hususunda açıklama talep etmiştir. Uygulanan bu usul açıkça hukuki dinlenilme hakkının ihlali niteliğinde olup tek başına bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan sebepden dolayı BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29/05/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.