YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2295
KARAR NO : 2019/11820
KARAR TARİHİ : 22.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Müvekkilinin davalıya ait iş yerinde işçi olarak çalışırken fazla çalışma ücretlerini alamaması haklı nedenine bağlı olarak iş akdini sona erdirdiğini, son maaşının net 2.400,00 TL olduğunu kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai alacaklarının ödenmediğini beyanla alacak kalemlerinin hüküm altına alınmasını talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davacının haklı bir neden olmaksızın iş akdini devamsızlık yaparak sona erdirdiğini, devamsızlık üzerine kendisinin ihtarla işe davet edildiğini ancak davacının buna cevap vermediğini, herhangi bir alacağının bulunmadığını beyanla davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi dava dilekçesinde 16.4.2005-21.2.2013 tarihleri arasında çalıştığını ileri sürerek davaya konu kıdem tazminatı ile diğer işçilik alacaklarını talep etmiş, davalı işveren işyerinde aralıklı olarak çalıştığını savunmuştur. Dosya içinde yer alan SGK kurum kayıtlarından davacının davalıya ait işyerlerinde üç dönem halinde çalıştığı ve çalışmaların kesintisiz olmadığı görülmüştür. Davacı tanıkları davacının işyerinde aralıksız çalıştığını açıklamamışlar, yine dosya içerisinde kayıtlarda görünmeyen dönem için davacının çalışmasını gösteren herhangi bir delile rastlanmamıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanıkların kesintili çalışmayı açıklamadıkları gerekçesiyle 2005-2013 yılları arasında toplam 7 yıl 7 ay 25 gün süreyle çalıştığı kabul edilerek hesaplamaya gidilmiştir. Çalıştığı süre bakımından ispat yükü üzerinde olan davacı işçi kesintisiz çalıştığını yöntemince kanıtlayamadığından kayıtlarda geçen süre ile sınırlı olarak hesaplamaya gidilmelidir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.