YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/1717
KARAR NO : 2019/11120
KARAR TARİHİ : 15.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 07/02/2008 tarihinde işe başladığını, iş akdini 21/09/2009 tarihinde haklı nedenle feshettiğini, işe girdiği tarihten itibaren işyerinde yeteri kadar çalışan bulunmaması sebebi ile 09.00-21.00 saatleri arasında haftanın 6 günü toplam 72 saat çalıştırıldığını, envanter günlerinde sabahlara kadar çalışmasına rağmen günlük çalışma defterine çıkış saatinin 21.00 olarak yazıldığını, … şubesinde çalışırken 21 gün boyunca mağaza açılışlarına katılmak zorunda bırakıldığından izin kullanmadan çalıştığını, fazla mesai ücretinin, milli ve dini bayram çalışma ücretinin ve yıllık izin ücretinin ödenmediğini, mağaza sorumlusu olması nedeni ile 1.100,00 TL net ücret aldığını, davacının çalıştığı mağazaların sürekli değiştirildiğini, en son … Şubesindeki mağazada çalıştığını, bu mağazanın ulaşım bakımından davacı açısından oldukça zor bir yerde olduğunu, davalı şirketin tazminat ödememek için davacıyı istifaya zorladığını iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ve ödenmeyen yıllık izin ücretinin temerrüt tarihlerinden itibaren işletilecek faizleri ile birlikte davalıdan alınmasını talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, iş akdinin müvekkili şirket tarafından haklı nedenle feshedildiğini, müvekkili şirketin çalışanların hak ve alacakları konusunda hassas olduğunu, tüm personelin alacaklarını ödediğini, çalışma saatleri ile koşullarında kanun hükümlerine riayet ettiğini, tüm alacak haklarının en geç 1 ay içinde banka hesaplarına yatırıldığını, hizmet sözleşmesi gereği davacının aylık 195 saat çalışmayı kabul ettiğini, çalışma süresinin 180 saatinin kanuni aylık çalışma süresi, kalan 15 saatinin hizmet sözleşmesi ile davacının onay verdiği fazla çalışma süresi olduğunu, davacının her hafta fazla çalıştığı 3,75 saatlik sürenin karşılığı ücreti aldığını, yaz döneminde davacının fazla mesai için ücret yerine izin kullanma talebinde bulunduğunu, müvekkili şirketin serbest zaman olarak kullandırabileceğini belirttiğini, davacının 16/09/2009 tarihi itibari ile mazeretsiz işe gelmediğini, 26/09/2009 tarihi itibari ile iş akdinin devamsızlık nedeni ile feshedildiğini, çalıştığı dönem içinde davacıdan işe geç geldiği için ve envanter sayımında bulunmadığı için defalarca savunma alındığını, davacının çalışanlara yorulduğu ve çalışmak istemediğini söylediğini, ancak tazminatlarını alarak ayrılabilmek için bu şekilde bir mizahsen yarattığını, davacının farklı mağazalarda görevlendirilmesinin mağaza sorumlusu sıfatı ile çalışmasının bir gereği olduğunu, sözleşmesinde bu yönde hüküm bulunduğunu, savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı ile davalı işveren arasında imzalanan bireysel iş sözleşmesine göre fazla mesai ücrete dahildir. Öncelikle mahkemece de benimsenen bilirkişinin bazı bordrolarda fazla mesai tahakukkuku bulunduğuna göre iş sözleşmesindeki fazla mesainin ücrete dahil olduğu şeklindeki hüküm geçersizdir şeklindeki belirlemesi hatalıdır. İş Kanuna göre yıllık fazla mesai 270 saati geçemeyeceğinden bordrolarda gösterilenlerin fazla mesainin ücrete dahil olan kısmını aşan fazla mesaiye ilişkin kabul edilmelidir. Açıklanan nedenle dairemizin yerleşik uygulamasına göre bireysel iş sözleşmesindeki hüküm nedeniyle fazla mesainin aylık 22,5 saat, haftalık 5,2 saatlik kısmının maktu ücret içerisinde ödendiği kabul edilerek belirlenen haftalık fazla mesai süresinden ücret içinde ödenen 5,2 saatin düşülmemesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.