Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2016/1486 E. 2019/11324 K. 16.05.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/1486
KARAR NO : 2019/11324
KARAR TARİHİ : 16.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalı işyerinde 26.06.2006-19.04.2013 tarihleri arasında gece bekçisi olarak çalıştığını, kış sezonunda 17.00- 08.00 saatleri arasında, yaz sezonunda ise 18.30-08.00 saatleri arasında çalıştığını, resmi tatillerde de çalıştığını, en son aylık net ücretinin 875,00 TL olduğunu, işyerinde yemek verildiğini, davacının yıllık izinlerini kullanmadığını, annesinin yoğun bakımda olduğu dönemde iş yeri müdürü … ’den izin alarak memleketinde 15 gün hasta annesine baktığını, geri döndüğünde 05.05.2013 günü işyeri müdürünün, kendisinin yerine işçi alındığını açıklayarak iş akdini feshettiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, asgari geçim indirimi ve ödenmeyen ücret alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının davalı işyerinde 03.04.2006-26.02.2009 tarihleri arasında çalıştığını, 26.02.2009 tarihinde tüm hak ve alacaklarını alarak ve davalı şirketi ibra ederek emeklilik nedeniyle iş akdini feshettiğini, bu tarihten sonra çalışmasının bulunmadığını, yıllık izin aldığını iddia ettiği tarihte davalı şirkette çalışmadığını, haftanın beş günü 08.30-18.00 saatleri arasında çalıştığını, davalı işyerinde çalışmaların bordroda gösterildiğini ve bankadan ödeme yapıldığını, davacının fazla mesai talebinin zamanaşımına uğradığını, dini ve milli bayramlarda çalışmadığını, çalışması halinde ödemelerin fazla mesai adı altında yapıldığını, asgari geçim indirimi alacağının bulunmadığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta; davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiş olup, karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13. maddesine göre, davalı lehine 1.946,88 TL nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, 1.500,00 TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de; bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı HMK’nun geçici 3/2. Maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın davalı lehine hükmedilen red vekalet ücretine ilişkin paragrafındaki “1.500,00” rakamının çıkarılarak, yerine “1.946,88” rakamının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’ nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nisbi alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.