YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/1165
KARAR NO : 2019/10152
KARAR TARİHİ : 07.05.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davalı işyerinde 23.09.2008-14.03.2011 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin haksız ve sebepsiz olarak sona erdirildiğini, … 4. Noterliğinin 15.03.2011 tarih ve 9184 yevmiye numaralı ihtarnamesi ile alacaklarını talep ettiğini, işyerinde Pazar hariç 08-18 arası çalıştığını, ancak işin durumuna göre 19-20’ye kadar uzayabildiğini, ayda 1 veya 2 kez olmak üzere 1 Pazar çalıştığını, milli bayramların tamamında çalıştığını, dini bayramların ise ilk 2 günü hariç çalıştığını iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının talebi ile ilgili olarak T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı … Bölge Müdürlüğünün 27.04.2010 tarih ve 19130 sayılı raporuna karşı dava ikame ettiklerini, davacının iş akdinin haklı nedene dayalı olarak sona erdirildiğini, bu hususun davacıya Fesih İhtarnamesi ile bildirildiğini, davacının işi nedeniyle kendisine teslim edilen aracı şahsi işlerinde kullandığının tespit edildiğini, davacının fazla çalışmasının olamayacağını, zira davalı kurumun eğitim kurumu olduğunu ve eğitimin 15:30’da sona erdiğini, bunun yanında davacının sözleşmesinde fazla çalışma ücretlerinin aylık ücrete dahil olduğunun belirtildiğini, davacının genel tatil alacağının olmadığını, bu günlerde eğitim kurumunun kapalı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve alınan bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı 07/07/2011 tarihli dava dilekçesiyle 500,00 TL fazla mesai talep etmiş bilare 02/09/2014 tarihli ek dava ile 10.000 TL daha fazla mesai talep etmiştir.
Birleşen asıl ve ek dava ile fazla mesai talebi 10.500 TL’dir.Davalı vekili hem asıl davaya karşı hem de ek davaya karşı süresinde zamanaşımı defiini ileri sürmüştür.
Davacı asıl davada hafta tatili ücreti talebinde bulunmamış, hafta tatilini 02/09/2014 tarihli ek dava ile 2.000 TL olarak talep etmiştir.
Davacının bireysel iş sözleşmesine göre fazla mesaisi ücrete dahildir.
Fazla mesai hesabı yönünden davacı haftada 6 gün 08:00-18:30 saatleri arasında 1 saat ara dinlenme ile günlük 9,5 saatten haftada 57 saat çalıştığını ve haftada 12 saat fazla mesai yaptığını bunun haftalık 5.2 saatinin ücrete dahil olduğunu bakiyesini hak ettiğini tanık beyanları ile ispatlamıştır.
Yukarıda açıklanan tüm hususlar değerlendirildiğinde 18.12.2015 tarihli bilirkişi raporuna göre doğru şekilde hesaplanan zamanaşımına uğramamış olan fazla mesai miktarı net 5.791,61 TL’dir.
Mahkemece bu miktarın hükümde gösterildiği üzere %30 karineye dayalı makul indirime tabi tutularak hüküm altına alınması gerekirken, süresinde ileri sürülen zamanaşımı defiilerini gözetmeyen asıl davayla hafta tatili istenmediği ,hafta tatilinin ek dava ile istenildiği gözardı edilerek haftalık 6 gün yerine 7 gün üzerinden hesap yapan kök rapora göre fazla mesainin hüküm altına alınması hatalı olduğu gibi davacı vekilinin mahkemeye sunduğu 06/04/2015 tarihli beyan dilekçesiyle fazla mesai talebinin 17/03/2014 tarihli rapora göre 6.157,28 TL olarak düzelttiği gözden kaçırılıp talep de aşılarak karar verilmeside ayrıca hatalıdır.
Netice itibariyle mahkemece yapılacak iş davacının 10.500,00 TL. fazla mesai talebini hesaplanan 5.791,61 TL‘yi %30 karineye dayalı makul indirime tabi tutarak 4.054,13 TL olarak hüküm altına alıp talebin bakiyesi bakımından red hükmü kurmaktır.
3-Yukarıda açıklandığı üzere davacı asıl davada hafta tatili talep etmemiş,bu talep ek dava ile sunulmuşur.
Bilirkişi 18/10/2015 tarihli raporunda zamanaşımı defiinide gözeterek hafta tatili hesabı yaparken asıl davada hafta tatili talebi olmadığı halde sanki 500,00 TL talep edilmiş gibi belirleme yaptığından hafta tatili tutarını 500,00 TL fazla hesaplamıştir.
Fazla hesaplanan 500,00 TL düşüldügünde davacının hak ettiği hafta tatili miktarı 1.700,00 TL’dir.Bu miktar yine %30 karineye dayalı makul indirime tabi tutulduğunda davacının hüküm altına alınması gereken hafta tatili miktarı 1.190 TL’dir.
Davacı hafta tatili talebini ilk defa 02.09.2014 tarihli ek dava ile istediğinden faiz başlangıç tarihinin bu tarih olması gözden kaçırılmadan 2.000,00 TL hafta tatili talebinin 1.190 TL olarak kısmen kabulü ile bakiyesi yönünden red hükmü kurulması gerekirken hafta tatili talebinin fazla mesai içinde değerlendirilip hüküm altına alınması hatalıdır.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.