YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/11552
KARAR NO : 2016/10146
KARAR TARİHİ : 21.04.2016
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti ve şua izni alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 07.01.2007-30.09.2011 tarihleri arasında radyoloji teknikeri olarak çalıştığını, net 1.850-TL ücret aldığını, iş akdini haklı nedenle ve derhal feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti ve şua izni alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, fazla çalışma ve şua taleplerinin zamanaşımına uğrayan kısım bakımından davanın reddi gerektiği, davacının işyerine 04.07.2007 tarihinde girdiğini, davacının iddialarının gerçeği yansıtmadığını ve ispata muhtaç olduğunu, ayrıca davacının her gün mesai yaptığı iddiasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, davacının çalışmalarından doğan tüm alacaklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davaya konu işçilik alacaklarına işletilecek faizin başlangıç tarihleri konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşverenin dava tarihinden önce temerrüde düşürülmesi durumunda, talep edilmek kaydı ile temerrüt tarihinden itibaren faiz yürütülmelidir. Bunun dışında dava veya ıslah tarihlerinden itibaren talep edilen miktarlarla sınırlı olarak faize karar verilmelidir. Ayrıca, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacının gönderdiği 30.09.2011 tarihli ihtarname davalı işveren tarafından 04.10.2011 tarihinde tebellüğ edilmiş, işveren fazla mesai ücreti ve şua izni alacakları yönünden dava tarihinden önce 07.10.2011 tarihinde temerrüde düşürülmüştür. Davacı dava dilekçesinde temerrüt tarihinden itibaren faiz istemiş, ıslah dilekçesinde ise fazla mesai alacağında artırılan miktar yönünden dava tarihinden itibaren faiz talebinde bulunmuştur. Buna göre, talep doğrultusunda şua izni alacağına temerrüt tarihinden itibaren; fazla mesai ücretine ise dava dilekçesinde talep edilen 15.000,00 TL için temerrüt tarihinden itibaren, ıslah ile artırılan 32.543,39 TL için dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerektiği gözetilmeksizin bu alacaklara dava/ıslah ayırımı yapılarak faiz yürütülmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK’nın geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK. nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının fazla mesai ücretine ilişkin üçüncü ve şua izni alacağına ilişkin beşinci paragraflarının tamamen çıkartılarak, yerlerine;
“-47543,39 TL fazla mesai ücretinin, 15000 TL’sinin temerrüt tarihi olan 07.10.2011 tarihinden, 32.543,39 TL’sinin dava tarihi olan 25.11.2011 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile,
-2867,06 TL şua izni alacağının temerrüt tarihi olan 07.10.2011 itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” paragraflarının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 21.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.