YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/6620
KARAR NO : 2015/13689
KARAR TARİHİ : 08.04.2015

MAHKEMESİ : … İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti ile hafta tatili ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle;Müvekkilinin davalı firmada çalıştığını, çalışmasının 2002 tarihinde başlayıp 25/10/2008 tarihinde sona erdiğini, iş yerindeki çalışması süresince tır şoförü olarak görev yaptığını, günde en az 12 saat çalıştığını sabah 08:00-20:00 veya akşam 20:00-08:00 olmak üzere çalıştırıldığını, çalışma süresi içinde yarım saat yemek molası verildiğini, hafta tatili haklarının kullandırılmadığını, ancak 2006 yılı nisan ayından itibaren haftada bir gün hafta tatili verilmeye veya ücretini ödenmeye başladığını, çalışma dönemindeki fazla mesai ve hafta tatili çalışması ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla 4.000,00 TL fazla mesai ücreti alacağı, 500,00 TL hafta tatili ücreti olmak üzere 4.500,00 TL’nin davalıdan hükmen tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle:Davacının müvekkili iş yerinde tır şoförü olarak çalıştığını, araçların sürekli biçimde sefer yapmalarının ve dolayısıyla da davacının her gün ve her hafta tatili gününde fazla mesai yaparak çalışmasının mümkün olmadığını, ispat külfetinin davacıya ait olup iddialarını somut ve maddi delillerle kanıtlaması gerektiğini, Yargıtay kararlarına göre davacının günlük çalışma süresinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde saptanması gerektiğini, tır şoförlerinin günde 8 saatten fazla araç kullanmalarının mümkün olmayıp bu hususun takometre ile tespitinin mümkün olduğunu çalıştığı süre zarfında fazla mesai yapmış ise ücretinin davacıya ödendiğini, bu hususun bordrolarda sabit olduğunu, ücret bordrolarını itirazi kayıtsız imzalamış ve tahsil etmiş olmakla zamanaşımına uğramış taleplerinin mesnetsiz olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararı ve Bozma İlamı Özeti:
Mahkemenin ilk kararı Dairemizin 2011/26583 Esas, 2013/18988 Karar sayılı ilamı ile özetle ve sonuç olarak; “2-Mahkemece, davacının fazla çalışma ve hafta tatili alacakları hüküm altına alınmışsa da, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosyada yer alan yıllık izin belgelerindeki sürelerin çalışma döneminden dışlanıp dışlanmadığı, yıllık olarak bulunan 550 saat, 1080 saat gibi fazla çalışma sürelerine nasıl ulaşıldığı, haftalık kaç gün üzerinden hesaplama yapıldığı, hafta tatilinde çalışılan günler için 7.5 saatin üzerinin fazla çalışma süresine dahil edilip edilmediği, hangi ayların hesap dışı bırakıldığı gibi hususların anlaşılamaması ve açıklanmaması nedeniyle söz konusu rapor denetime elverişli olmadığından hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3-Ayrıca, davalı tarafça temyiz dilekçesine ek olarak sunulan 2007 Ekim ile 2008 Ekim ayları arası döneme ilişkin davacının imzası bulunmayan bordrolarda fazla çalışma tahakkuku bulunduğu gürülmüştür. Davalının bu savunması dikkate alınarak ödemeler banka vasıtasıyla yapılıyorsa ilgili bankadan ödeme bilgileri getirtilmeli, bordrolarda yazan miktarların davacıya ödendiğinin tespiti halinde bu aylar dışlanarak sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.”gerekçeleriyle bozulmuştur.
Mahkemece Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda yeni bir bilirkişiden yeniden rapor aldırıldığı ve davacının hesap hareketlerinin bulunduğu iki ayrı bankaya müzekkere yazılarak davacıya banka hesaplarında herhangi bir ödeme yapılıp yapılmadığı; yapılmış ise buna ilişkin hesap döküm cetvellerinin gönderilmesinin istendiği,Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında; Davacı işçinin davalı işverenlikte tır şoförü olarak çalıştığı, bu çalışmasının 2006 yılına kadar devam ettiği, 2006 yılı Nisan ayına kadar haftanın 7 günü sabah 08,00 akşam 19,00 saatleri arasında çalışarak hafta tatili kullanmadığı, fazla mesai ve hafta tatili ücretinin ödenmediği, 2006 yılı Nisan ayına kadar ara dinlenme süreleri düşüldükten sonra günlük çalışma saatinin 9,5 saat olduğu, haftalık çalışma süresinin ise 6 gün X 9,5 saat + 2 gün (çalışılan hafta tatili gününde günlük çalışma süresi olarak tespit edilen 9,5 saatlik süreden 7,5 saatlik hafta tatili süresi düşüldüğünde tespit edilen 2 saatlik süre) = 59 saat olarak tespit edildiği, bu süreden haftalık yasal çalışma süresi olan 45 saatin düşülmesi ile bakiye 14 saat fazla mesai süresinin sabit olduğu, 2006 yılı Nisan ayından sonra haftada 6 gün çalışılan dönemler için toplamda 12 saat fazla mesai yaptığı, davacının imzasız maaş bordroları ile banka maaş ödemeleri karşılaştırıldığında 2008 yılı ücret bordroları imzasız olmasına rağmen fazla mesai ücret ödemesinin yapılarak aylık ücretine ilave edildiği ve bu miktarların maaş hesabına yatırıldığı, başka bir deyişle 2008 yılına ait fazla measi ücretlerinin davacıya ödendiği, ancak bunun dışındaki çalışmalarının karşılığı ücretlerin ödenmediği ancak bu hususta yapılan tespitin tanık beyanlarına dayandığı bu nedenle %30 hakkaniyet indirimi de yapılmak suretiyle almaya hak kazandığı fazla mesai ücret alacağının 6.998,35 TL. Hafta tatili ücret alacağının ise aynı şekilde %30 hakkaniyet indirimi yapılmak suretiyle 873,01 TL olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemenin ilk kararı davalının temyizi üzerine bozulmuş olup, bozulan karardaki miktarlar açısından davalı lehine usuli kazanılmış hak oluşmuştur.
Bozulan ilk kararda, hükmedilen hafta tatili ücreti alacağının 571,57 TL olmasına rağmen bozmadan sonra hükmedilen hafta tatili ücretinin 873,01 TL olduğu görülmüştür.

Mahkemece hafta tatili ücret alacağının davalı lehine oluşan usuli kazanılmış hak nedeniyle 571,57 TL yerine 873,01 TL olarak hüküm altına alınması hatalıdır.
3-Dava tarihinin gerekçeli karar başlığında 02.12.2008 yerine 31.07.2013 olarak yazılmasıda hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.