Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2015/34929 E. 2019/3116 K. 11.02.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/34929
KARAR NO : 2019/3116
KARAR TARİHİ : 11.02.2019

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 27/10/2008-31/03/2014 tarihleri arasında davalı nezdinde uzunyol şoförü olarak, iş akdinin davacı tarafından 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14. maddesinin birinci fıkrasının beşinci bendi uyarınca 15 yıllık sigortalılık ve 3600 prim gün sayısının doldurulması nedeniyle sona erdirildiğini, feshe bağlı bakiye kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, bakiye kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ve yemek ücreti alacağını talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının ücret alacağı taleplerinin zamanaşımına uğradığını, hak etmiş olduğu kıdem tazminatının davacıya bordro mukabilinde ödendiğini, davalı şirkette sürekli devam eden fazla mesai uygulaması ile genel tatil çalışması bulunmadığını ancak çalışılması halinde de fazla mesai ve genel tatil ücretlerinin bordro mukabilinde davacıya ödendiğini, yine davacının tüm hak ve alacaklarının kendisine ödendiğini, yemek ücreti gibi bir alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Davacı tanık anlatımına göre yemek yardımının 36 saat seferin karşılığı olarak 40,00 TL. ödendiği anlaşılmakla hesaplamanın buna göre yapılması ve yemek ücretinin hüküm altına alınması gerekirken davacıya günlük 30,00 TL. ödendiği kabul edilerek yemek ücretinin hüküm altına alınması hatalıdır.
3-Davacının tazminata esas giydirilmiş ücreti tespit edilirken de yemek yardımının 36 saat karşılığı 40,00 TL. ödendiği kabul edilerek buna göre hesaplanması gerekirken günlük 30,00 TL. üzerinden yemek ücretinin hesaplanması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.