YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/33385
KARAR NO : 2019/2968
KARAR TARİHİ : 07.02.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirket iş yerinde 2007 yılını 9. ayında çalışmaya başladığını, 06/2011 tarihine kadar aralıksız çalıştığını, makine amiri olarak en son 1050,00 TL ücret aldığını, iş yerinde bir öğün yemek verildiğini, servis hizmeti bulunduğunu, davacının bir hafta 08:00-20:00 saatleri arası, bir hafta ise 20:00-08:00 saatleri arası çalıştığını, fazla mesai ücretini gündüz çalıştığında yarım saat eksik ödendiğini, böylece haftada toplam 3 saat eksik ödendiğini, gece çalıştığında ise gece çalışması 7,5 saati aşamayacağından 1,5 saat eksik ödendiğini, böylece haftada toplam 9 saat eksik ödendiğini, iş yerinde çalışılan günler için saat hesabı yapılıp ödeme yapıldığını, çalışılmayan haftada 1 günün ücretinin ise ödenmediğini dolayısıyla ödenmeyen izin günü ücretinin de ödenmesi gerektiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, zaman aşımı itirazları olduğunu, davacının müvekkili şirkete 02/10/2007-23/06/2011 arası çalıştığını, asgari ücretle ve vasıfsız eleman olarak çalıştığını, ücretinin bankaya yatırıldığını, davalı iş yerinde haftalık 45, günlük 7.5 saati aşan çalışma olmadığını, davacının tüm hafta talili izinlerini kullandığını, hafta tatili izin günleri ücretini aylık ücretle ödendiğini, saat hesabına göre hesaplanmasının söz konusu olmadığını, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının davalı şirkete ait işyerinde 02/10/2007-23/06/2011 tarihleri arasındaki dönemde makine amiri olarak çalıştığı, toplam hizmet süresinin 3 yıl 8 ay 21 gün fesih tarihindeki aylık ücretinin ise net 990,26 TL olduğu, işçinin iş sözleşmesi devam ederken, işçilik haklarının mevcudiyetinin ispat yükü davacıya ait olup, ücretlerinin ödendiği ya da yıllık izinlerinin kullandırıldığının ispat yükü ise işverene aittir. Somut olayda, davacının çalıştığı döneme ait ödenmeyen fazla çalışma ücretlerinin mevcut olduğu, toplanan ve değerlendirilen kanıt durumuna göre, bilirkişi … tarafından düzenlenen bilirkişi raporundaki tespit ve değerlendirmeler genel olarak oluşa uygun bulunmuş ve hükme esas alındığı, ancak, Yargıtay onamasından da kesinleşen … İş Mahkemesinin … Esas sayılı kararına göre davalının aylık ücretle çalıştığı sabit olduğuna göre davalının hafta tatili ücretinin ödenmediğini ileri süremeyeceği kanaatine varılmış ve bilirkişinin raporuna bu yönüyle iştirak edilmediği, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin uzun bir döneme ilişkin olması halinde bu çalışmaların sürekli ve aralıksız olarak devam etmesi hayatın olağan akışına uygun olmayacağından; Yargıtay’ın kararlılık kazanmış uygulamasına göre bilirkişi raporu ile tespit edilen fazla çalışma ücreti alacaklarından, yapılan işin niteliği ile davacının çalışmış olduğu süreler göz önüne alınarak takdiren 1/3 oranında hakkaniyet indirimi yapıldığı gerekçesi ile fazla mesai ücreti haricindeki talebin reddine karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1-Gerekçeli karar başlığında karar tarihinin 06/10/2015 yerine 08/10/2015 şeklinde yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-Somut uyuşmazlıkta, fazla mesai ücretine uygulanan dava zamanaşımı bakımından;
Dava dilekçesi davalıya 18/04/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Cevap dilekçesi, 2 haftalık sürenin dolmasından sonra 12/5/2014 tarihinde verilmiştir. Başka bir deyişle zamanaşımı def’i süresinde yapılmamıştır. Bu nedenle davaya karşı zamanaşımının buna rağmen gözetilmesi hatalıdır.
4-Fazla mesai ücretinin hesabına esas ücret meblağı bakımından, Mahkeme tarafından kabul edilen 9274,71 TL fazla mesai ücreti, bilirkişi raporunda davacının ücretinin asgari ücretin 4,093 katı olduğundan hareketle hesaplamıştır. Oysa, davacının kabul edilen ücreti brüt 1383,24 TL olup, dönemin asgari ücreti brüt 796,50 TL’nın 1,737 katıdır. Bu nedenle hükmedilen miktar hatalıdır. Ayrıca, fazla mesai ücretine esas ücret miktarı giydirilmiş brüt ücret değil çıplak brüt ücret olmalıdır. Bu nedenle fazla mesai ücretinin hesabına esas ücrete yemek, yol ve sair sosyal yardımların eklenemeyeceğinin gözetilmemesi de hatalıdır.
5-Hükmedilen miktarın net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07/02/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.