YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/31713
KARAR NO : 2019/4039
KARAR TARİHİ : 19.02.2019
MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 25.07.2006 tarihinden, işten çıkarıldığı 09.11.2013 tarihine kadar … Orman İşletme Müdürlüğünde çalıştığını, davacının mevsimlik işçi olarak toplamda 1478 gün çalıştığını, davalı tarafın talep edilmesine rağmen ihbar tazminatı ödemediğini, davacının en son 09.11.2013 tarihinde işten çıkarıldığını, bir sonraki dönemde çalışacak işçilere işverence 21.05.2014 tarihinde yazılı bildirimde bulunulduğunu ancak davacının işe davet edilmediğini, sorulduğunda 09.11.2013 tarihinde iş akdinin sonlandırıldığının beyan edildiğini, davacının 5,5 gün 24 saatlik çalışma yaptığını, fazla mesailerinin ödenmediğini ileri sürerek, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işten çıkarılmadığını, 5620 sayılı kanunun geçici 1. maddesinin 3. fıkrasına göre yaşlılık ve emekli aylığı almaya hak kazandığından emekli edildiğini, belirli süreli iş sözleşmelerinde ihbar tazminatının söz konusu olmadığını, davacının çalışmasından kaynaklanan tüm haklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı işveren tarafından iş akdinin feshinin 5620 sayılı Kanun’ un geçici 1.maddesinin 3. fıkrasından kaynaklandığını, feshin kanunlar çerçevesinde yerine getirildiğinden ihbar tazminatına hak kazanmadığı ancak fazla mesai yaptığından fazla mesai ücret alacağının olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık 5620 sayılı Kanun gereği yaşlılık aylığı almaya hak kazanan mevsimlik işçilerin iş sözleşmelerinin işverence feshinde ihbar tazminatının ödenip ödenemeyeceği noktasında toplanmaktadır.
Mahkemece davacının iş sözleşmesinin belirsiz süreli olduğu tespiti yapıldığı halde, 5620 sayılı kanunun geçici 1. maddesinin 3. fıkrasında yaşlılık aylığına hak kazanma halinde mevsimlik işçiler bakımından iş sözleşmelerinin feshi gerektiği düzenlendiği ve bu düzenleme karşısında yaşlılık aylığına hak kazanma tarihinde iş sözleşmesinin sona erdirileceği kanunlar tarafından düzenlenmiş olup hem işveren hem işçi tarafından bilindiğinden, işveren tarafından kanunkar çerçevesinde fesih yerine getirildiğinden davacı işçinin ihbar tazminatına hak kazanmayacağı gerekçesiyle davacının ihbar tazminatının reddine karar verilmiştir.
5620 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinde, “Bu Kanunun 1 inci maddesinde belirtilen şartları taşımadıkları için sürekli işçi kadrolarına veya sözleşmeli personel statüsüne geçişi yapılamayan ve bu Kanunun 3 üncü maddesi kapsamına girmeyen geçici işçiler, ilgili idare, kurum ve kuruluşlarca bir malî yılda 6 aydan az olmak üzere ve bu Kanunun 3 üncü maddesinde belirtilen usûle göre vizesi yapılacak geçici iş pozisyonlarında çalıştırılmaya devam olunabilir.
Sözleşmeli personel statüsüne geçmeyi kabul etmeyenler, 2006 yılındaki çalışma sürelerini aşmamak kaydıyla bu Kanunun 3 üncü maddesinde belirtilen usûle göre vizesi yapılacak geçici iş pozisyonlarında istihdam edilmeye devam olunurlar.
Ancak; bu maddenin birinci ve ikinci fıkraları kapsamına girenlerin bağlı bulunduğu sosyal güvenlik kurumundan yaşlılık veya emeklilik aylığı bağlanmasına hak kazanacakları tarihte iş sözleşmeleri tüm yasal hakları ödenmek suretiyle sona erdirilir” şeklinde düzenlemelere yer verilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, davalı işçinin mevsimlik işçi olarak çalıştığı, yaşlılık aylığı tahsisi koşullarını haiz olduğunda davalı işverence emekli edilmiştir.
Davalı işveren tarafından iş sözleşmesinin feshedildiği tartışma dışıdır. İş sözleşmesinin işverence feshinde işçiye ihbar öneli tanınmadığı da anlaşılmaktadır.
Davacı ile işveren arasındaki sözleşmenin belirsiz süreli olup sözleşme yapıldığı sırada sözleşme süresini sınırlayan belli bir olgu bulunmamaktadır. Yasa gereği emeklilik hakkını kazanların iş sözleşmelerinin feshedileceği kuralının varlığı, iş sözleşmesinin belirli süreli hale dönüştürmediği gibi, iş sözleşmesinin işverence feshedildiği gerçeğini de değiştirmez. Davalı işverence 4857 sayılı İş Kanunu’nun 17. maddesine dayalı olarak ihbar tazminatının ödenmesi gerekmektedir. İhbar tazminatı talebinin kabulü gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmesi hatalıdır.
3-Kabule göre de her ne kadar davacı tarafca yatırılan harcın mahsubu ile davalı aleyhine harca hükmedilmesi yerinde ise de davacı tarafca yatırılan harcında yargılama giderleri altında davalıdan alınarak davacıya verilmemesinin düşünülmemesi hatalıdır.
4- Mahkemece yeniden hüküm kurulurken davalı davalı Orman Genel Müdürlüğü’ nün 3234 sayılı Kanuna 19.04.2018 tarihli 7139 sayılı Kanunun 33. maddesi ile ile eklenen ek fıkra ile harçtan muaf tutulduğu gözden kaçırılmamalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.