YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/29961
KARAR NO : 2019/335
KARAR TARİHİ : 08.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A)Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkilin davalı işyerinde itfaiye işçisi olarak çalıştığı sırada, davalı … ile müvekkilin bağlı olduğu Belediye-İş Sendikası arasında bağıtlanan TİS’in 47/A-a bendi uyarınca kendilerine her ay için 21 saat fazla mesai ödendiğini, 21 saati aşan fazla mesailerinin ödenmediğini, TİS’in 47/A-a bendine göre, işçilerin daha fazla mesaiye hak kazandıkları iddiası ile mahkemeye başvurmaları halinde iş bu sabit mesainin ödenmeyeceğinin, mahkeme kararına göre işlem yapılacağının belirtildiğini, defalarca işverenle görüştüklerini ancak bir sonuç alamadıklarını, müvekkille aynı görevi yapan davalı kurum emeklilerinin ödenmeyen fazla mesailer için açtıkları davaları kazandıklarını, verilen kararların Yargıtay tarafından onandığını, onanan davaların emsal teşkil ettiğini, emsal davalarda fazla mesailerin ödendiğini iddia ederek, 5.000 TL fazla mesai ücretinin, işten ayrıldığı tarihten itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B)Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; ücret alacaklarında zamanaşımı süresinin 5 yıl olduğunu, daha önce açılan davalarda İtfaiye Daire Başkanlığı tarafından Mahkemeye gönderilen puantaj cetvellerinde her 6 saatte bir yapılan ara dinlenmelerin sehven gösterilmemiş olmasından dolayı müvekkil aleyhine karar verilmesi üzerine, bunu öğrenen diğer emeklilerin dava açmaya başladıklarını,davacının fazla çalışma ücreti alacağının bulunmadığını, aksine fazladan fazla çalışma ücreti ödendiğini, TİS’in 47/A-a bendinde ne kadar çalışılacağının, fazla çalışmaların, ara dinlenmelerin ve fazla çalışma ücretlerinin nasıl ödeneceğinin belirtildiğini, bu maddeye göre itfaiye işçisinin 24 saat çalışıp, 48 saat tatil yapacağını, çalıştığı günlerde 6 saatte bir saat ara dinlenmesi vereceğini, bir başka ifadeyle itfaiye işçisinin 21 saat çalışıp, 3 saat ara dinlenmesi kullanacağını, ara dinlenme kullanmadan 24 saat çalışmanın hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, itfaiye işçilerinin ayda 10 gün çalışıp, 20 gün çalışmadıklarını, sabah 10.00 da işe başlayıp, ertesi gün saat 10.00 işyerinden ayrıldığını, bu 24 saatlik işbaşında geçen sürenin Cumartesi veya Pazar gününe rastlaması halinde işçiye TİS’in Tatilde Çalışma ve Ücreti başlıklı 54. Maddesine göre fazla çalışma ücreti ödeneceğini, itfaiye işçilerinin bu günlere rastlayan çalışmaları karşılığı 2 ilave yevmiye ödendiğini, bu hükme göre çalışan itfaiye işçisine çalıştığı her ay en az 5 gün tatil ücreti (ilave 10 yevmiye) ödendiğini, başka bir ifade ile itfaiye işçisinin her ay sabit 21 saatin dışında en az 40 saat fazla çalışma ücretinin % 100 zamlı ödendiğini, belirtilen çalışma düzeninde itfaiye işçisinin daha az çalıştığını, itfaiye işçilerine çoğu ayda 1 saat bile fazla çalışma yapmamasına rağmen 21 saat sabit fazla çalışma ücretinin % 100 zamlı ödendiğini, davacının fazla çalışma ücreti alacağının bulunmadığını, tam tersine işverenliğin alacaklı olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C)Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Kararı taraf vekilleri süresinde temyiz etmiştir.
E)Gerekçe
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece davacı lehine kabul edilen alacak miktarı üzerinden A.A.Ü.T gereğince 471,00 TL nispi vekalet ücretine hükmedilmiş ise de; A.A.Ü.T’nin 13/1 maddesi gereğince hükmedilen nispi vekalet ücreti, maktu vekalet ücretinin altında kalamayacağından, karar tarihine göre maktu 1.500,00 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken bunun düşünülmemesi hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK’nın geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK’un 438/7. Maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
F) Sonuç:
Hüküm fıkrasının 3 numaralı bendinin çıkartılarak, yerine;
“3-Davacı vekili için kabul edilen miktar üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T’ne göre hesaplanan nispi vekalet ücreti, maktu vekalet ücretinin altında kaldığından, 1.500,00 TL maktu vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacı tarafa verilmesine” bendinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’ nun 28.09.2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/ 8 K. sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, 08.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.