YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28667
KARAR NO : 2019/1702
KARAR TARİHİ : 21.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 10/04/2008-28/05/2012 tarihleri arasında en son brüt 1.400 TL aylık ücretle çalıştığını ancak ücretin asgari kısmının banka kanalıyla, geri kalan kısmının ise elden ödendiğini, aylık ücretlerin sürekli gecikmeli olarak ödendiğini, iş akdinin müvekkili tarafında haklı nedenlerle feshedildiğini, müvekkilinin hak ettiği tazminatlarının davalı işveren tarafından ödenmediğini, haftanın 6 günü 08:00 ila 18:00 saatleri arasında sürekli bazen de iş yoğunluğunda saat 20:00’ye kadar ve hafta tatili dahil olmak üzere çalıştığını ancak fazla mesai ücretleri ile 2012 yılı yıllık ücretli izin alacağının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla mesai ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 10/03/2018-28/05/2012 tarihleri arasında müvekkiline ait işyerinde ürettim işçisi olarak asgari ücretle çalıştığını, 28/05/2012 tarihinde…’deki işyerinde 08:00-13:30 saatleri arasında davacının da içinde bulunduğu toplam 28 işçi tarafından gerçekleştirilen iş durdurma eylemine müteakip davacı ile birlikte çalışan 6 işçi ve aynı fabrika binasında faaliyet gösteren … Ltd. Şti. Bünyesinde çalışan 3 işçinin saat 13:30’dan sonra işyerini terk ettiğini, topluca işyerini tek eden işçilerin 29/05/2012 ve 30/05/2012 tarihlerinde yine topluca işe gelmediklerini, ihtara rağmen bunun için geçerli bir mazeret bildirmediklerini, bu nedenle işveren feshinin haklı nedene dayandığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını, fazla mesai yaptığında karşılığının kendisine ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının aylık ücretlerinin yarısının davalı tarafından ödenmemesi nedeniyle davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesi ile toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, fazla mesai ücretinde yapılan takdiri indirim dışında dava kabul edilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı fazla mesai yaptığını ve karşılığı ücretinin ödenmediğini ileri sürmekte, davalı ise davacının fazla mesai alacağının bulunmadığını savunmaktadır.
Dinlenen taraf tanıklarından, müşterek tanık …, davacı tanığı Süleyman, davalı tanıkları … davalı işyerinde hafta içi 5 gün 08 ila 18 saatleri arasında çalışıldığını açıkladıktan sonra ortalama yılda 3-5 gün cumartesi günü de çalışıldığını, davacı tanığı … ise, normal çalışmanın 08 ila 18 saatleri arasında olduğunu ancak işler yoğun olduğunda Cumartesi günleri çalışıldığını ve hafta içi 3 gün 3’er saatten fazla çalışma yapıldığını açıklamışlardır.
Öncelikle tüm taraf tanık beyanlarına göre ara dinlenme süresi de gözetildiğinde olağan çalışma saatlerine göre davalı işyerinde fazla mesai yapılmamaktadır. Taraf tanıklarının yılda ortalama 3-5 cumartesi günü çalışıldığı, davacı tanığı …’nın ise işler yoğun olduğunda Cumartesi günleri ve hafta içinde fazla mesai yapıldığı yönündeki beyanları ise tarih, periyot, süre gibi hesabı mümkün kılacak hiçbir unsuru içermediği için davacının fazla mesai iddiasını hesaba elverişli şekilde ispat ettiği söylenemez. Nitekim davalı işverene karşı dava açan …’ın açtığı davalarda, aynı bilirkişi tarafından aynı varsayımsal kabulle fazla mesai alacağı hesaplanmış ise de, mahkemece fazla mesai alacak talepleri reddedilmiş ve davacı vekilinin fazla mesai alacak talebi de dahil olmak üzere hükme yönelik temyiz itirazları Dairemizce reddedilerek bu kararlar onanmıştır. (Dairemizin 04/03/2015 tarih ve 2013/11095 E,-2015/9080 K sayılı; aynı tarih ve 2013/11096 E, 2015/9081 K sayılı; yine aynı tarih ve 2013/11096 E, 2015/9082 K, sayılı onama kararları)
Bu itibarla, ispatlanamadığı için reddi gereken fazla mesai alacak talebinin, bilirkişinin tamamen varsayımsal olarak belirlediği fazla mesai sürelerine istinaden yaptığı hesaba değer verilerek kabulü hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.