YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28650
KARAR NO : 2019/1694
KARAR TARİHİ : 21.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 02/03/2007-12/04/2012 tarihleri arasında gümrük müşavir yardımcısı olarak en son net 2.300 TL aylık ücretle çalıştığını, müvekkilinin günlük ortalama 3 saat, haftalık ortalama 15 saat fazla mesai yaptığını, tüm resmi tatil günlerinde çalıştığını, iki haftalık ücretli izninin kullandırılmadığını, hak ettiği fazla çalışma ücretleri, resmi tatil çalışma ücretleri hesaplanıp zamanında ödenmediğinden iş akdinin müvekkili tarafından haklı nedenle feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesini ihbar öneline uymadan istifa ile haksız şekilde feshettiğini, davacının yıllık izinlerini düzenli olarak kullandığını, son yıla ait yıllık izin karşılığı ücretinin ise Nisan ayı bordrosunda tahakkuk ettirilerek ödendiğini, müvekkiline ait işyerinde haftalık yasal çalışma sürelerine riayet edildiğini, milli ve dini bayramlarda çalışılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesi ile toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, kıdem tazminatı talebi kabul, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil alacak talepleri kısmen kabul ve yıllık izin alacak talebi ise reddedilmek suretiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Gerekçeli karar başlığında dava tarihinin 14/05/2012 yerine 21/09/2012 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
2- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Davacı vekili eldeki iş bu dava ile aynı günde davaya konu işçilik alacaklarının ödenmesi talebiyle davalıya ihtarname göndermiştir. Bu durumda, davacının davalıyı dava tarihinden önce temerrüde düşürmesi söz konusu olmadığından, kıdem tazminatı dışındaki alacaklar bakımından dava dilekçesiyle istenen miktarlar bakımından dava, ıslah ile artırılan miktarlar bakımından ise ıslah tarihi temerrüt tarihi olduğundan dava-ıslah ayrımına göre faize hükmedilmesi gerekirken, hukuken temerrüt sonucunu doğurmayan ihtarname tebliği tarihine göre faize hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3/2 maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK’un 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının birinci bendinin üçüncü ve dördüncü paragraflarında yer alan sırasıyla fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarına ilişkin paragrafların hükümden tamamen çıkartılarak yerlerine sırasıyla;
“11.029,08 TL net fazla çalışma ücretinin, 50 TL’sinin dava tarihi olan 14/05/2012 tarihinden, kalan 10.979,08 TL’sinin ise ıslah tarihi olan 28/12/2014 tarihinden itibaren işleyecek bankalarca mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte
466,43 TL net ulusal bayram ve genel tatil ücretinin, 50 TL’sinin dava tarihi olan 14/05/2012 tarihinden, kalan 416,43 TL’sinin ise ıslah tarihi olan 28/12/2014 tarihinden itibaren işleyecek bankalarca mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,” paragraflarının yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 28/09/2018 tarih ve 2018/2 E, 2018/8 K, sayılı İBK, uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nispi temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 21/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.