YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28559
KARAR NO : 2019/1403
KARAR TARİHİ : 17.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01/06/2009-15/08/2014 tarihleri arasında davalı şirkette otobüs şoförü olarak çalıştığını, iş akdinin SGK primlerinin düşük gösterilmesi, hafta tatili, fazla mesai ve genel tatil çalışma ücretlerinin ödenmemesi ve izin haklarının kullandırılmaması nedeni ile haklı olarak feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil ve yıllık ücretli izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 06/07/2010 tarihinde işe başladığını yıllık izin ücretlerinin ödendiğini, ücretinin aylık 1.200,00 TL olduğunu, iş akdinin davacı tarafından sonlandırıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş akdini SGK primlerinin düşük gösterilmesi, hafta tatili fazla mesai ve genel tatil çalışma ücretlerinin ödenmemesi ve izin haklarının kullandırılmaması nedenleri ile feshettiği , öte yandan davacı kıdeminde çalışan bir kişinin ortada hiç bir sebep olmaksızın istifa etmek suretiyle tazminatlarından mahrum kalacak şekilde işten ayrılmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu, bu bağlamda davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili yasal süresinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, davacı hafta tatili, fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı talebinde bulunmuş, mahkemece davacının taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın 7 günü 8 saatten 56 saat çalışarak 11 saat fazla çalışma, son 1 yılda ise haftada 1 gün izin kullandığından haftanın 6 günü 8 saatten 48 saat çalışarak 3 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek talep edilen alacaklar hesaplanmış ise de davacının 7 gün çalıştığı kabul edilen haftalarda, hafta tatiline denk gelen gün için hafta tatili hesabında dikkate alınması gereken 7,5 saatlik çalışma süresi fazla mesai hesabında da dikkate alınarak davacı lehine mükerrer fazla mesai ücreti hesaplanmış, aynı şekilde fazla mesai hesabında ulusal bayram ve genel tatil günleri dışlanmaksızın mükerrer yararlanmaya neden olacak şekilde hesaplama yapılmıştır.
Davacının hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı ayrıca hüküm altına alındığına göre, Mahkemece yapılması gereken, çalışmanın 7 gün olduğu haftalarda, hafta tatiline denk gelen gün için 7,5 saatlik çalışmanın hafta tatili, ara dinlenme düşüldükten sonra kalan çalışma süresinin ise fazla mesai olarak dikkate alınması, ulusal bayram ve genel tatil ücretine hükmedilen günlerin 7,5 saate kadar olan kısmının fazla mesai hesaplamasında dışlanmasından ibarettir. Yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine 17.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.