Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2015/28269 E. 2019/469 K. 09.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28269
KARAR NO : 2019/469
KARAR TARİHİ : 09.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 30/0l/2014 tarihinde çağrılarak yirmi beşinde çıkışının yapıldığının söylendiğini iddia ederek, fazlaya ilişkin hakları saklı olmak üzere, ihbar tazminatı, ücret alacağı, fazla mesai ücreti ve kötüniyet tazminatının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı işyerinde şoför olarak çalışmaya başladığını, mazeretsiz ve özürsüz olarak işe gelmediğinden iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini,bu nedenle ihbar tazminatı ve kötü niyet tazminatına hak kazanmadığını, fazla mesai yapmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı şirkete ait işyerinde 18/09/2013-30/01/2014 tarihleri arasındaki dönemde çalıştığı, toplam hizmet süresinin 4 ay 12 gün, fesih tarihindeki aylık ücretinin ise net 1.100,00 TL olduğu, iş akdinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmaksızın tek taraflı olarak feshedilmesi nedeniyle davacı işçinin ihbar tazminatına hak kazandığı, davacının çalıştığı döneme ait ödenmeyen ücret alacağı, fazla mesai ücretinin mevcut olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulune karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı vekili, davacının çalıştığı dönemde 3 ay raporlu olduğu iddia etmiş olup Mahkemece herhangi bir araştırma yapılmamıştır. Davacının raporlu olduğu dönemler SGK’dan ve taraflardan sorulmalı, sonucuna göre fazla mesai yönünden hesaplama yapılmalıdır.
3-Bilirkişi raporunda davacının 18.09.2013-30.01.2014 tarihleri arasında 4 ay 12 gün çalıştığı kabul edilerek hesaplamalar yapılmış ise de hizmet dökümüne göre fiili çalışma gün sayısı daha düşüktür. Fiili çalışmaya bağlı fazla mesai ücretinin hesabında raporlarda dışlanarak fiili çalışma gün sayısının dikkate alınması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
4-Davacının 2014 yılı ocak ayına ilişkin ücreti 1.100 TL kabul edilmiş ise de Ocak ayı fiili çalışma gün sayısı yirmi beş gün olup, buna göre davacının yirmi beş günlük ücretinin hesaplanması gerekirken otuz günlük ücretin hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.01.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.