Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2015/28147 E. 2019/1511 K. 17.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28147
KARAR NO : 2019/1511
KARAR TARİHİ : 17.01.2019

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının 06.10.2011 tarihinden 31.08.2013 tarihine kadar davalı işyerinde usta makineci olarak en son net 1.400 TL ücret ve yemek yardımı ile çalıştığını, primlerinin gerçek ücreti üzerinden yatırılmadığını, müvekkilinin davalıdan ücretlerinin zamanında ödenmesi, fazla mesai ücretlerinin ödenmesi konusunda talepte bulunduğunu, davalı şirket yetkilisinin müvekkiline “işine gelirse çalış işine gelmezse git” şeklinde beyanda bulunduğunu, böylelikle iş akdinin 31.08.2013 tarihinde sonlandırıldığını, işyerinde çift vardiya sistemi ile 8:00-19:00/19:00-8.00 saatleri arasında haftada 6 gün çalışıldığını, ayda 2 Pazar günü zorunlu mesai yapıldığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, davalı işyerinde milli bayramlarda aralıksız çalışıldığını, yıllık izin haklarının kullandırılmadığını, asgari geçim indirimlerinin ödenmediğini iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının müvekkili işyerinde 06.10.2011 – 31.08.2013 tarihleri arasında çalıştığını, ücretinin asgari ücret olduğunu, davalı şirketin iştigal konusunun kumaş örme olduğunu, davacının iddia ettiği gibi özel ve teknik bir bilginin gerekmediğini, davacının haklarının zamanında ödenmemesi sebebiyle iş akdinin sona erdiği iddiasının kötü niyetli ve kabul edilemez olduğunu, ücretlerinin ve yasal haklarının zamanında ödendiğini, ücret bordroları ve makbuzlar ile bu durumun açık olduğunu, işten ayrılma bildirgesinde de görüleceği üzere davacının işten ayrılışının istifa sebebiyle olduğunu, davacının kıdem ve ihbar tazminatı hakkının bulunmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı dava dilekçesinde, davalı işyerinde çift vardiya sistemi ile 08:00-19:00 / 19:00 – 08.00 saatleri arasında haftada 6 gün çalışıldığını iddia etmiş, iddiasını ispat amacıyla tanık deliline dayanmıştır. Davacının iddiası tanık beyanları ile ispatlanmıştır. Ancak dosyada mübrez ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bordroda fazla mesai ücreti tahakkuku bulunan ayların hesaplamada dışlanması yerinde isede, bu saat aralıkları esas alınmasına rağmen haftalık 18 saat fazla mesai yapıldığı kabul edilerek fazla mesai ücreti hesaplanmıştır. Fazla mesai ücretinin yasal ara dinlenme süresi düşüldüğünde, haftada 6 gün üzerinden haftalık 15 saat olarak hesaplanması gerekirken, maddi hata ile haftalık 18 saat üzerinden hesaplanması hatalıdır. Açıklanan nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.