YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/28142
KARAR NO : 2018/23050
KARAR TARİHİ : 12.12.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 19.07.2005-30.11.2010 tarihleri arasında, davalı şirkete ait market olarak faaliyet gösteren işyerinde reyon görevlisi olarak çalıştığını, haksız ve kötü niyetli olarak işine son verildiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai, genel tatil, yıllık ücretli izin alacakları ile ücret alacağının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 16.02.2009-08.05.2010 tarihleri arasındaki çalışma süresinin çıraklık sözleşmesi kapsamında olduğu, iş akdinin istifayla sona erdiği, fazla mesai ve genel tatil çalışmasının bulunmadığı, izinlerini kullandığı, ayrıca alacak taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, davalı işyerinde 19/07/2005 tarihinde işe başlamış, 16/02/2009-08/05/2010 tarihleri arasında çırak olarak çalışmış, 08/05/2010 tarihinden iş akdini feshettiği tarih olan 30/09/2010 tarihine kadar da İş Kanunu kapsamında çalışmıştır. İş akdini fesheden davacı işçi ayağındaki rahatsızlıktan bahsetmiş olmakla birlikte bu rahatsızlığın İş Kanunu’nun 24/1-a bendinde öngörüldüğü şekilde işe devam etmesinin sağlığı veya yaşayışı için tehlike oluşturacağına yönelik rapor ibraz etmemiş, bu hususu başka şekilde de ispatlayamamıştır. Açıklanan nedenle davacının kıdem tazminatı talebinin reddi yerinde ise de davacının, davalı işyerinde İş Kanunu’na tabi olarak geçirdiği 19/07/2005-16/02/2009 ila 08/05/2010-30/09/2010 tarihleri arasındaki çalışma süresine göre davacının hak ettiği yıllık izin süresi belirlenip varsa kullandırılanlar mahsup edilerek ücretli izin alacağı talebi hakkında bir karar verilmesi gerekirken çalışmanın bir yılın altında kaldığı ve yıllık ücretli izne hak kazanılmadığı şeklindeki yerinde olmayan gerekçe ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12/12/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.