YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/27286
KARAR NO : 2018/23186
KARAR TARİHİ : 13.12.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalı işyerinde 26.04.2002 tarihinde çalışmaya başladığını, kaynak ustası olduğunu, son dönemlerde maaş ödemelerinde ve fazla mesai ücreti ödemelerinde gecikme ve düzensizlik olduğunu, davacının bu sebeple iş akdini 06.03.2014 tarihli ihtarname ile haklı nedenle feshettiğini, davacının son ücretinin net 1.100,00 TL. olduğunu, normal çalışma saatlerinin 08:00-18:00 arası olduğunu, hafta içi her gün 2 saat mesai yapıldığını, Cumartesi günleri de çalışıldığını, Pazar günleri ise seyrek çalışıldığını, 1 saat ara dinlenmesi verildiğini, işyerinde servis hizmeti de olduğunu, davacının son bir yıllık izin alacağı olduğunu, bayram günü ve milli bayramlarda çalışma olmasına rağmen bunun ücretinin de ödenmediğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davaya 11.03.2014 tarihinde bakiye ücret alacağı ve bakiye izin alacağı olmak üzere 820,62 TL. ödendiğini, davacının ücret ve izin alacağı olmadığını, mesainin haftada 5 gün 08:00-18:00 saatleri arasında olduğunu, günde 1 saat ara dinlenme olduğunu, davalı işyerinde fazla mesai yapılmadığını, davacının yapılan zammı yeterli bulmadığını esasında bu sebeple istifa ettiğini, davacının ihtar keşide ederek gerçek fesih sebebini gizlediğini, 2007 yılından beri süregelen uygulama gereği maaşların takip eden ayın 15-20’si arası ödendiğini, sadece 2013 Ocak maaşının 04.03.2013 tarihinde ödendiğini, söz konusu gecikme halinde dahi İş Kanunu 34. maddede belirtilen 20 günlük ödeme süresinin dolmadığını, maaşların geç ödendiğinin kabulü halinde dahi davacının bu fesih sebebine 6 günlük hak düşürücü sürede dayanması gerektiğini, davalı şirket hakkında iflas erteleme kararı verildiğini, davacının tüm izinlerini kullandığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta; davacı vekili dava dilekçesinde “müvekkilin 1 yıllık izin alacağı mevcuttur bu alacakta ödenmemiştir” şeklinde açıklama yaptığı halde, talep aşılarak 109 gün üzerinden yıllık izin ücretinin hesaplandığı bilirkişi raporuna itibar edilmesi hatalıdır. Yıllık izin ücreti talebinin dava dilekçesindeki beyan doğrultusunda, talep aşılmadan hesaplanarak hüküm altına alınması için kararın bozulması gerekmiştir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.