YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/27221
KARAR NO : 2018/23162
KARAR TARİHİ : 13.12.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, 17.02.2011-20.09.2012 tarihleri arasında çalıştığını, işine son verildiğini, iş sözleşmesi feshi esnasında sadece kıdem tazminatı ve aylık ücretinin hesaplanarak ödendiğini, ihbar tazminatı, paraya ihtiyaç olduğundan dolayı ibranameyi şartlı olarak imzaladığını işyerinde teknik şef olarak görev aldığını, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos aylarında 50 saat fazla mesai yaptığını, 19 Mayıs, 23 Nisan, 30 Ağustos ve 3,5 gün Ramazan bayram tatilinde çalıştığını, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının, müvekkili şirkette resmi kayıtlarda gösterilen zaman ve koşullarda çalıştığını, ücretinin banka kanalı ile ödendiğini tüm hak ve alacaklarının ödendiğini, davacının 24.09.2012 tarihinde işyerine vermiş olduğu ibranamede belirtilen tutarın ödenmesi halinde müvekkilini ibra ettiğini, ibranamede belirtilen alacakların davacıya ödendiğini, ihbar öneli verilmesine rağmen davacının ihbar önelinde çalışmayı kabul etmediğini, çalışma saatlerine ilişkin bir açıklama olmaksızın yılın dört ayında 50 saat fazla mesai yapıldığı iddia edilerek fazla mesai alacağı talep edilemeyeceğini, işyerinde fazla mesai yapılmadığını, işçilerin hafta tatili izni kullandıklarını, bayram ve genel tatillerde çalışmadıklarını, istisnai olarak çalışması yapılması halinde telafi izni kullandırıldığını, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, bilirkişi raporunda iddia, davacıya kıdem tazminatı ödendiği yönündeki savunma, işten ayrılma bildirgesinde belirtilen ayrılma nedeni birlikte değerlendirildiğinde iş sözleşmesinin davalı tarafından feshedildiği, fesihte haklı neden olmadığı taraflar arasında ihtilaflı değildir. Bildirim sürelerine ilişkin 4857 sayılı Yasa’nın 17. maddesindeki kurallar nispî emredici nitelikte olup taraflarca bildirim süreleri ortadan kaldırılamaz ya da azaltılamayacağı, her ne kadar davacı ihbar önelinde çalışmayı reddettiği bu nedenle ihbar tazminatı ödenmediği savunulmakta ise de ihbar önelinden feragatte davacının makul bir yararı olmadığı gibi bu savunma 17. maddenin nispi emredici hükmüne de aykırı olduğu, bu nedenle davacının ihbar tazminatına hak kazandığı, davacı taraf fazla mesai yaptığını ve bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını ispat ettiği, hafta tatili çalışmasını ispat edemediği gerekçesi ile ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti taleplerinin kabulüne, hafta tatili ücreti talebinin reddine karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, fazla mesai ücreti bakımından, “26/06/2012-06/06/2012 — 8 gün” şeklinde izin defterinde ifade edilen yıllık izne ilişkin kayıtta davacıya atfen imza bulunmaktadır. Bu kayıtta dönüş tarihi muhtemelen yanlış yazılmış olmakla birlikte dava dilekçesinde ilk yılın yıllık izninin ödendiği belirtildiğinden ve yıllık izin defterinde de evvelce izin kullandığına ilişkin 6 günlük kayıtla toplanınca 14 gün olduğundan “26/06/2012-06/06/2012 -8 gün” şeklindeki kaydın geçerli olduğu anlaşılmaktadır. Fazla mesai ücreti hesaplanan döneme denk gelen bu 8 gün yıllık izin süresinin fazla mesai hesaplamasında dışlanmaması hatalıdır.
3-2011 yılının 2. yarı yılındaki ulusal bayram genel tatil ücreti bakımından, dava dilekçesindeki talebe göre sadece 30 Ağustos günü yani 1 gün için hesaplanması gerekir iken 1,5 gün yani yarım gün fazladan hesaplanması hatalıdır.
4-Zamanaşımı bakımından, davacının işe giriş tarihine göre dava ve ıslah zamanaşımının gerçekleşmediği ve bu yöndeki temyiz talebinin yerinde olmadığı anlaşılmakla birlikte Mahkeme kararında bu konuda denetime elverişli gerekçe bulunmaması hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.