YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/27182
KARAR NO : 2018/22906
KARAR TARİHİ : 11.12.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde hem manikürist ve güzellik uzmanı olarak çalıştığını hem de usta öğretici olarak çalışırken iş akdinin haksız feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla mesai, hafta tatili, genel ve bayram tatili, yıllık izin ücret alacağı ile ödenmeyen ücret alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının kendi rızası ile istifa ettiğini, davalı şirket yetkilisine haber vermediğini ve ihbar öneline uymadığını, tüm izinlerini kullandığını, ücretlerinin tamamının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının istifa ettiği yönündeki iddiaların gerçeği yansıtmadığı, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, izinlerini kullandığının ve ücretinin ödendiğinin ispatlanmadığı, fazla mesai yaptığı, ulusal bayram ve genel tatillerde çalıştığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla mesai alacağının bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.

Somut uyuşmazlıkta; davalı işyerinde işyeri açılırken kapatılan ve işyeri kapatılırken aktif hale getirilen alarm sistemi işyerine ilk gelen kişi tarafından kapatılıp son çıkan kişi tarafından aktive edildiğinden ve bu işte görevli kişinin davacı olmamasına göre davacının alarmın kapatılıp yeniden aktive edildiği saatler arasında çalıştığının ve başka anlatımla işyerine ilk girip son çıkan olduğunun kabulü yerinde değildir.
Davacı tanıkları işyeri çalışanı olmayıp, işyeri müşterileridir. Davacının çalışma saatlerine yönelik net beyanları olmamakla birlikte, davalı tanıklarının mesailerinin sabah 9.00’da başlayıp akşam 19.00’a kadar devam ettiğini ve haftanın 6 günü çalıştıklarını beyan etmeleri karşısında bu beyanlara göre davacının haftada 9 saat fazla mesai yaptığı sabittir. Davacının fazla mesaisinin ispat edildiği üzere haftalık 9 saat üzerinden hesaplanması gerekirken yazılı şekilde alarm kurulum-çözüm saatlerine göre haftalık 18 saat üzerinden kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Yeniden karar verilirken kararı sadece davalının temyiz ettiği ve bu nedenle %35 oranındaki taktiri indirimin davalı lehine usuli kazanılmış hak oluştuğu gözden kaçırılmamalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.