YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/27160
KARAR NO : 2018/21023
KARAR TARİHİ : 20.11.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ile davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A)Davacı İsteminin Özeti: Davacı, 30.10.2014 harçlandırma tarihli dilekçesinde özetle; davalı işveren nezdinde 26.04.2013-13.11.2013 tarihleri arasında işçi olarak, aylık 1.800,00 TL. ücret ile çalıştığını, kendisine 3.600,00 TL. ödeme yapıldığını ve bakiye 9.000,00 TL. ücret alacağı bulunduğunu iddia ederek 9.000,00 TL.’nin dava tarihinden itibaren en yüksek yasal faiz ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
B)Davalı Cevabının Özeti: Davalı, 19.03.2015 tarihli cevap dilekçesinde özetle; değişik şantiyelerde taşeron olarak çalıştıklarını, iş aldıkları dönemlerde işçi sayılarının arttığını, iş olmadığında tek çalışan olarak eşi …’ün göründüğünü, davacının evlerinin bulunduğu sitede bir komşuya ait ev yıkımında gündelikle çalıştığını, bu esnada yıkılan evin bahçesinde yatıp kalktığını, acıdıkları için kendilerine ait depoda yatıp kalkmasına izin verdiklerini, depoda kaldığı sırada dışarıda günlük amelelik işlerine gittiğini, uzman ve kalifiye herhangi bir iş dalının olmadığını, zaman zaman kendisine maddi yardımda bulunduklarını, aralarında hiçbir zaman iş ilişkisi bulunmadığını, 2012 yılından beri … otoyolu projesinde … Şantiyesi’nde Makyol A.Ş’nin 216 numaralı alt taşeronu olarak çalıştıklarını, söz konusu şantiye sahasına sigortasız hiçbir işçinin sokulmadığını, bu döneme ilişkin sunulan ücret bordrolarından anlaşıldığı üzere davacının çalışmasının mevcut olmadığını, kabul anlamına gelmemekle birlikte vasıfsız bir işçinin 1.800,00 TL. ücret almasının mümkün olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C)Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresinde davacı ile davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, davalı işveren nezdinde 26.04.2013-13.11.2013 tarihleri arasında işçi olarak, aylık 1.800,00 TL. ücret ile çalıştığını, kendisine 3.600,00 TL. ödeme yapıldığını ve bakiye 9.000,00 TL. ücret alacağı bulunduğunu iddia ederek 9.000,00 TL. nin tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece bilirkişi raporuna itibar edilerek 7.275,10 TL. net ücret alacağına hükmedilmiş ise de, bu sonuç yanlıştır.
Şöyle ki;
Davacı davalı işveren nezdinde 26.04.2013-13.11.2013 tarihleri arasında çalıştığını iddia etmiştir.
Öncelikle bu tarihler arasındaki tüm çalışma süresi 6 ay 17 gündür.
Davacının aylık net 1.039,30 TL. ücret ile çalıştığı anlaşıldığından tüm süreye göre hak edeceği toplam ücret;
6 ay için…… 1.039,30 TL. X 6 ay = 6.235,80 TL.
17 gün için…..1.039,30 TL./30 X 17 gün= 588,93 TL. olmak üzere TOPLAM 6.824,73 TL.dir.
Davacının dava dilekçesinde ödediğini belirttiği 3.600,00 TL. mahsup edildiğinde davacının bakiye ücret alacağı 6.824,73 TL.- 3.600,00 TL.= 3.224,73 TL. olmaktadır.
Mahkemece tüm ücretlerin ödendiği davalı tarafından ispatlanamadığından, davacı lehine 3.224,73 TL. net ücret alacağının hüküm altına alınması gerekirken, hatalı rapora itibarla, davacının ödediğini kabul ettiği miktar mahsup edilmeden, olmayan SGK kayıtları ile olmayan işyeri sicil dosyasına dayanılarak dosyaya uygun olmayan gerekçe ile 7.275,10 TL. net ücret alacağına hükmedilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.