YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/25438
KARAR NO : 2018/21750
KARAR TARİHİ : 28.11.2018

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirkette şoför ve taşıma işçisi olarak Mayıs 2004- Mayıs 2010 tarihleri arasında çalıştığını, davacının davalı tarafından hiçbir sebep gösterilmeksizin işten çıkartıldığını iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti ile genel tatil çalışması alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacı tarafından açılan davanın haksız ve yersiz ve mesnetsiz olduğunu, davanın reddinin gerektiğini, davacının davalı iş yerinde dava dilekçesinde iddia ettiği gibi 2004 yılında değil işe giriş bildirgesinden de anlaşılacağı üzere 02/01/2009 tarihinde işe başladığı ve yine davacının iddia ettiği gibi Mart 2010 da değil 31/01/2011 tarihinde emeklilik talebi ile kendi isteğiyle işten ayrıldığını, davacının işe giriş tarihini 02/01/2009 olarak beyan ettiğini ve herhangi bir alacağı kalmadığını da kabul ederek maddi ve manevi herhangi bir hak talebinde bulunmayacağına dair ibranameyi de imza altına aldığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının iş akdine emeklilik nedeniyle son verdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının, dava dilekçesinde iş akdinin 2010 yılı Mart ayında sona erdiğini iddia etmesine rağmen mahkemece davacının iş akdinin sona erdiği tarih olarak 31/01/2011 tarihini esas alan ve hesaplamaları bu tarih dikkate alarak yapılan hatalı bilirkişi raporuna itibar edilerek alacakların hüküm altına alınması maddi vakıa ile bağlılık ilkesinin ihlali olup, HMK’nun 25. maddesine aykırılık teşkil ettiğinden bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.