YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/24963
KARAR NO : 2018/21059
KARAR TARİHİ : 21.11.2018
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalı işyerinde çalıştığını, iş akdinin soyut gerekçe ile davalı işveren tarafından usul ve yasaya aykırı olarak feshedildiğini, bunun üzerine davacı tarafından … 11. İş Mahkemesinin 2011/245 Esas – 2011/353 Karar nolu dosyasında işe iade davası açıldığını, yapılan yargılama neticesinde davalı işveren tarafından yapılan feshin geçerli fesih olduğunun belirtildiğini, Yargıtay 22. Hukuk Dairesi’nin 2011/15310 Esas, 2011/11975 Karar nolu ilamı ile mahkeme kararının onandığını iddia ederek, hizmet akdinden kaynaklanan tazminat ve alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talepetmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiği hususunda kesin hüküm bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesinin gerektiğini, davacının bordroda gösterilen ücret ile çalıştığını, genel tatil ve fazla çalışmalarının bulunmadığını, bayram çalışmalarının ödendiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, … 11. İş Mahkemesi’nin 2011/145 Esas 2011/353 Karar nolu dosyasında görülen işe iade davasının yapılan yargılaması neticesinde Yargıtay 22. HKD 2011/15310 Esas 2012/11975 Karar nolu davalı işveren tarafından yapılan feshin geçerli sebebe dayandığının 31.05.2012 tarihli ilamı ile kesinleşmesi nedeniyle davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, davalı işyerinde dosya içinde mevcut ücret bordrolarında tahakkuk ettirilen yıllık izin süre ve ücretleri de göz önünde bulundurularak davacının kullandığı ispat edilemeyen 148 günlük yıllık izninin bulunduğu, duruşmada dinlenen tanık beyanlarına göre davacının haftalık 45 saati aşan fazla çalışmalarının bulunmadığı, duruşmada dinlenen tanık beyanlarına göre davacının resmi bayram günlerinde ve dini bayramlarda 1 gün dışında çalıştığı, 2010 Nisan ayına ilişkin bordroda gösterilen miktar ile banka hesap ekstresindeki miktarın farklı olması, bordroda gösterilen miktarın bankaya yatırılmamış olması sebebiyle davacının bordroda tahakkuk ettirilen genel tatil ücreti alacağının ödendiğine dair yazılı delil belge sunulmadığı, mübrez banka kayıtlarına göre davacının asgari geçim indirimi ücretinin ödendiği anlaşılmakla davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya içerisinde mevcut olan ve davacının imzasını içeren izin talep formlarında taleplerin amiri tarafından da uygun görüldüğü, dönem dönem talep edildiği dikkate alındığında bu izinlerin kullanıldığı anlaşılmaktadır. Mahkemece hükme esas alınan 02.02.2015 tarihli bilirkişi raporunda ücret bodrosunda tahakkuk edilen izinlerin mahsubu ile hesaplama yapılmıştır. Davacının izin formundaki kullandığı anlaşılan izin sürelerinin de dikkate alınarak yeniden yıllık izin alacağının hesaplanması gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.11.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.