YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/23584
KARAR NO : 2018/20682
KARAR TARİHİ : 15.11.2018

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin son olarak davalının Irak’ta bulunan işyerinde çalıştığını, davalı yanında toplam çalışmasının 30/06/2008-30/03/2013 aralığında olduğunu, inşaat teknikeri olarak çalıştığını , net maaşının 2.750,00 USD olduğunu, tüm barınma, seyahat ve yemek gibi ihtiyaçlarının karşılandığını, ücretinin davalı şirketin muhasebe müdürü yardımcısı tarafından verilen 2012 Aralık ayı maaş listesinde yer aldığını, bir kısmının banka yolu ile kalanın elden ödendiğini, haftanın 08.00-17.00 arası çalışmaları belirlenmiş olmasına rağmen en 4-5 saat günlük ve haftalık 24-30 saat fazla çalıştırıldığını, dini bayramların ilk günü hariç çalıştığını, Cuma günleri hafta tatili olduğunu ancak çalışmasına devam ettiğini, davacının ücreti eksik ödemesi, primleri eksik yatırması ve fazla çalışma alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı nedenle sona erdirdiğini, iş akdinin iradesi baskı altına alınarak istifa ile sonlandırılmış gibi imza attırıldığını, bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacı ile yapılan yurt dışı iş sözleşmesine göre ücretinin 600 USD olduğunu, aksinin benzer delil ile ispat edilebileceğini, davacının yıllık izinlerini kullandığını, 30/06/2008-20/03/2013 tarihleri arasında çalıştığını, fazla çalışma yaptığında karşılığının ödendiğini, çalışma saatlerinin 08.00-17.00 olduğunu, haftanın 6 günü çalıştığını, ve bir gün hafta tatili kullandığını, dini bayramların ilk günü ve nevruz bayramlarında çalışma yapılmadığını davacının iş akdini kendisinin feshettiğini, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının davalı işverenlikte 30/06/2008-20/03/2013 tarihleri arasında 4 yıl 8 ay 21 gün süreyle çalıştığı, davacının ücretinin 2.750 USD olduğu, davacının tüm çalışma süresince aynı ücret üzerinden çalışma yaptığı, davalının dosyaya feshe ilişkin belge sunmadığı, dinlenen tanıkların beyanları da dikkate alındığında, davacının iş akdinin kıdem tazminatına hak kazanacak şekilde sona erdiğinin esasen davalı işverenliğin de kabulünde olduğu, ayrıca davacının tazminat gerektirmeksizin iş akdini sonlandırdığına ilişkin davalı tarafça aksini gösteren herhangi bir delil sunulmamış olmakla bilirkişi tarafından yapılan hesaplama karar yerinde gösterildiği, tanık beyanları da dikkate alınmak suretiyle davacının dini bayram günlerinin ilk günü hariç diğer ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma yaptığı, davacının yurt içinde olduğu dönemlere rastgelen tatil günleri hesap dışı bırakılmak suretiyle davacının talebi doğrultusunda ulusal bayram ve genel tatile yönelik alacak hesaplamaları iki ayrı alacak şeklinde hüküm altına alındığı, davacının toplam çalışma süresine göre 56 gün yıllık izne hak kazandığı, ancak davalı tarafça yıllık izin günlerine ilişkin yazılı belge sunulmadığından bilirkişi tarafından yapılan hesaplama ve davacının talebi dikkate alınmak suretiyle yıllık izin alacağı hüküm altına alındığı, tüm dosya kapsamı gözetildiğinde, davacının yönetim kadrosunda olsa da kendi mesaisini kendisinin belirlediğine ilişkin dosyada belge bulunmadığı, davacının haftalık 45 saati aşan 15 saatlik çalışmasının olduğu, tüm dosya kapsamından ve tanık beyanlarından davacının iki haftada bir hafta tatilinde çalıştığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut uyuşmazlıkta, yıllık izin ücreti bakımından, davalı vekili temyiz dilekçesinde “işyerinin Kuzey Irak’ta Amerikan askeri üssü olması nedeni ile yabancı denetiminde olduğunu, evrak tutmanın, evrakı şantiyeden çıkarmanın zor olduğunu, izin gerektiğini, kontrol sahibi kişiler sürekli değiştiği için bazen evrakların tamamına dahi ulaşılamadığını, ama davacının Türkiye’de çalışma iddiası olmadığından ve izinlerini Türkiye’de geçirdiğinden yurda giriş çıkış kayıtlarında izinli olduğu tarihlerin anlaşılabileceğini” ileri sürerek kararı temyiz etmiştir.
Bilirkişi raporunda, Yurt’a giriş-çıkış kayıtlarına göre giriş -çıkış tarihleri ve Türkiye’de kalınan süreler tespit edilmiştir. Bu süreler bilirkişi raporunda göre 17, 42, 16, 29, 39, 13, 18, 1, 35, 15 gün gibi sürelerdir. Toplamda 247 gün Yurt içinde kaldığı, Yurt içinde kaldığı süreler içinde ücretlerinin bankaya ödendiği belirtilmiştir. Ayrıca bilirkişi raporunda davacının Yurt içinde çalışma iddiası bulunmaması ve Yurt içindeki süreleri için de ücretlerinin ödenmesi nedeni ile davacının yıllık izinlerini kullandığının kabulü gerektiği belirtilmiştir.
Davacı vekili bilirkişi raporuna beyan dilekçesinde, “davacının işçilik alacaklarının hesaplandığını, bilirkişi raporuna itirazları olmadığını” beyan etmiştir.
Tüm bu açıklamalar karşısında Mahkeme tarafından yapılması gereken iş, davacı asılı duruşmaya bizzat celbederek yukarıdaki hususları ve davacının davalı işverenliğin Irak işyerindeki çalışması esnasında Türkiye’ye geliş-gidiş nedenlerini detaylı şekilde açıklatıp, bu yönde gerekirse araştırma yapıp sonuca gitmektir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.