YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/23111
KARAR NO : 2018/20062
KARAR TARİHİ : 08.11.2018
MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalı işyerinde temizlik elemanı olarak 23.01.2012 tarihinden 07.01.2014 tarihine kadar çalıştığını, resmi tatillerde sürekli çalıştırıldığını hiç ücret almadığını, son net ücretinin 980 TL olduğunu ancak sigorta kayıtlarında gerçeğe aykırı bir şekilde eksik gösterildiğini, maaşının 800TL’lik kısmını bankadan geri kalanını elden aldığını, 01.01.2014 tarihinde işyerindeki diğer arkadaşları ile birlikte işverenden zam istediklerini ve bu sebeple 07.01.2014 tarihinde işten çıkartıldığını iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi alacağı ve yıllık izin ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının, işyerindeki çalışanlarıda örgütleyerek 17 işçiye imzalattığı 04.1.2014 tarihli dilekçe de; “2014 yılı maaş zammı verilmeyeceğini öğrendiğimizden dolayı görevimizden istifa ediyoruz” şeklinde beyanda bulunarak istifa ettiğini, Müvekkilinin dilekçede imzası bulunan işçilerle görüşerek işyerinin içinde bulunduğu ekonomik koşullar nedeniyle zam yapılamayacağını kendilerine izah ettiğini ve bu konuşma üzerine davacının dışındaki diğer işçilerin, istifa dilekçesi verdiklerinden dolayı pişman olduklarını söyleyerek işyerinde çalışmaya devam ettiklerini, fakat davacının 04.01.2014 tarihli istifa dilekçesinden vazgeçmeyeceğini söyleyerek işten ayrıldığını, bütün işçilerin maaşlarının zamanında ve eksiksiz ödendiğini, işçinin zam isteğinin yerine getirilmemesinin işçi açısından haklı nedenle fesih sebebi oluşturmadığını, davacının 10.03.2012 tarihinde işe başladığını, davacının 23.01.2012 tarihinde çalışmaya başladığı yönündeki iddialarının gerçeği yansıtmadığını, davacının son brüt maaşının 1.021,50 TL olup asgari ücretle çalıştığını, işyerinde resmi tatillerde çalışma olmadığını, davacının bütün yıllık izinlerini kullandığını, alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta; davacı bir kaç arkadaşı ile birlikte, 2014 yılı başında davalı işverenden ücretlerine zam yapılmasını talep etmiş, davacı işverenin zam talebini kabul etmemesi üzerine 04/01/2014 tarihinde işverene sunduğu yazılı istifa dilekçesi ile, 2014 yılı için ücretine zam yapılmayacağını öğrendiği için istifa etmiştir. Davacı her ne kadar zam istediği için davalı işveren tarafından işten çıkartıldığını iddia etmiş isede, inkar edilmeyen yazılı istifa dilekçesi içeriği ile iş akdini sonlandıranın davacı işçi olduğu kuşkusuzdur. İstifa dilekçesinden sonra işçinin işyerine alınmaması ise fesih olarak yorumlanamayacaktır. Zaten feshedilmiş bir iş akdinin tekrar feshedilmesinden söz edilemez. Diğer taraftan işverenin ispatlanmış bir taahhüdü olmadığı ve ödenen ücret, asgari ücret altında kalmadığı sürece zam yapmak mecburiyeti yoktur.
Açıklanan nedenle davacı işçi talep ettiği zammı alamadığı için gerçekleştirdiği fesihte haksızdır. Davacı işçinin iş akdini feshi, haklı nedene dayanmadığından şartları oluşmayan kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddi yerine yazılı şekilde kabulü hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.