Yargıtay Kararı 9. Hukuk Dairesi 2014/7377 E. 2015/19760 K. 01.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/7377
KARAR NO : 2015/19760
KARAR TARİHİ : 01.06.2015

MAHKEMESİ : ……. İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile resmi tatil ve dini tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde satış temsilcisi olarak çalışırken aldığı ücretin SGK’ya eksik bildirilmesi, fazla mesai ve resmi ve dini bayram ücretlerinin ödenmemesi sebebi ile 4857 Sayılı Yasanın 24/II maddesine göre iş aktini haklı sebeple fesh ettiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının devamsızlık yapması üzerine iş aktinin sona erdiğini, tazminat ve alacak istemlerinin haksız olduğunu, savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işyerinde 3 yıl 9 ay 17 gün süre ile çalıştığı, haftada 14 saatlik fazla çalışması olduğu, genel tatil ve milli bayramlarda da çalışıp dini bayramlarda 2 gün izin yaptığı, iş aktinin feshi için haklı sebepleri olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti alacağı ile genel tatil ve bayram çalışma ücreti alacakları hüküm altına alınmıştır.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Satış temsilcilerinin fazla çalışma yapıp yapmadıkları hususu, günlük faaliyet planları ile iş çizelgeleri de dikkate alınarak belirlenmelidir. Satış temsilcileri genelde belli hedeflerin gerçekleşmesine bağlı olarak prim karşılığı çalışmaktadırlar. Prim, çalışanı özendirici ve ödüllendirici bir ücret ödemesi olup işverence işçiye garanti edilmiş bir temel ücretin üzerine belirli bir usule bağlı olarak ödenen ek bir ücrettir. İşverenin istek ve değerlendirmesine bağlı olabileceği gibi, sözleşme gereği olarak da verilebilir. Fazla mesai ise kural olarak 4857 sayılı İş Kanunu’na göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde, haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi fazla mesai yapsın yapmasın prim ödemesi var ise bu ek ücrete hak kazanır. Ancak ister gezerek, isterse işyerinde çalışsın satış temsilcisi mesaisi artıkça prim alacağı artacağından, bir anlamda yüzde usulü ile çalışması sözkonusu olduğundan fazla çalışma ücretinin yüzde usulünde olduğu gibi sadece zamlı kısmının (% 50) hesaplanması gerekir.
Somut olayda, davacının davalı işyerinde satış temsilcisi olarak prim usuli ile çalıştığı anlaşılmış olup yukarıdaki ilke kararında belirtildiği şekilde, fazla çalışma ücretinin yüzde usulünde olduğu gibi sadece zamlı kısmının (% 50) hesaplanması gerekir.
Mahkemece bu husus göz ardı edilip primlerin fazla çalışma ücretinden mahsup edildiği rapora itibar edilmesi isabetsizdir.
3- Davacının alacakları ile ilgili alınan ilk hesap raporunda ulusal bayram ve genel tatil alacakları hesaplanmış davalı vekili hesap hatası olduğu gerekçesi ile rapora itiraz etmiş ve alınan ek raporda davalının itirazı dikkate alınarak alacak yeniden hesaplanmış ise de Mahkemece gerekçesi de açıklanmadan ilk hesap raporuna göre karar verilmesi de hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.