YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/35537
KARAR NO : 2014/39787
KARAR TARİHİ : 24.12.2014
MAHKEMESİ : GEBZE 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/06/2012
NUMARASI : 2011/676-2012/376
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, zam farkı alacağı, yıllık izin ücreti, prim alacağı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı asil, 08/04/2011 tarihinde sözlü hakaretlerle görevine son verildiğini, şirket sahiplerinin her fırsatta hakaret ve küçük düşürücü sözlerle çalışma istek ve hevesinin kırmaya çalıştıklarını, bu davranışları nedeniyle gerek psikolojik gerek ruhen etkilendiğini, yeni evli olduğu için aşırı derecede mağdur edildiğini belirterek; davacı vekili de sonradan verdiği dilekçe ile, kıdem ve ihbar tazminatları ile zam farkı, prim, yıllık izin, fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin işe devamsızlık nedeniyle haklı nedenle feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacı tanıkları T.. A.. ve M.. S.. ile davalı tanığı E.. K..’un beyanlarından davacının son gün patron ile tartıştıkları, davacının ağlayarak patronun odasından çıktığı, 08/04/2011 tarihinden itibaren işe bu nedenle gitmediği, dolayısıyla davalı işveren tarafından gönderilen ihtarnamenin 11/04/2011 tarihinden itibaren davacının işe gitmeme nedeni bilinmesine rağmen mazeretinin bildirilmesinin istenmesinin hukuken önemi olmadığı, davacının çalışma şartları konusunda işverenle görüşmesi sonucu ağlayarak işyerinden ayrıldığı, davalı işverenin davacının işine son verdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilerek davacının kıdem ve ihbar tazminatlı ile fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmış, diğer istemlerinin ise reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut olayda, davacı işçinin yıllık izin kullandığının ancak işçinin imzasını içerir yıllık izin defteri, izin talep formu ya da eşdeğer yazılı delil ile kanıtlanabileceği gözönüne alınmadan tanık beyanlarına göre davacının izin kullandığının kabulü ile sonuca gidilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.