YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/33603
KARAR NO : 2015/6776
KARAR TARİHİ : 16.02.2015

İŞ MAHKEMESİ

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde idari işler sorumlusu olarak çalışırken yaptığı fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ile milli ve dini bayram ücret alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı def’ini öne sürüp davacının çalışma düzeni ve saatlerine ilişkin iddialarının tamamının gerçeği yansıtmadığını, hiçbir zaman 09:00 – 21:00 saatleri arasında hafta ve genel tatil ile resmi bayramlarda çalışacak şekilde çalışmasını gerektirecek bir işinin de bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 01/10/2004/07/12/2010 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı, dinlenen tanık beyanlarıyla davacının haftalık 45 saatlik yasal çalışma süresini aşacak şekilde fazla mesai yaptığı, genel tatillerde de çalıştığının belirlendiği ancak kişinin sürekli fazla mesai yaparak çalışmasının fiziksel olarak mümkün olmadığı, her genel tatilde çalışma olgusunun kabulünün hayatın olağan akışına uygun bulunmadığı bu nedenle belirlenen fazla mesai ve genel tatil ücretlerinden takdiren %50 takdiri indirim yapılması gerektiği belirtilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda; davacı işçinin fazla çalışma ücreti isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak yapılacak indirim hakkın özünü etkilememelidir.
Somut olayda, Mahkemece, davacının hak kazandığı fazla çalışma ücreti alacağından yapılan %50 oranındaki indirim hakkın özünü etkiliyecek nitelikte fazladır. Daha makul oranda indirim yapılmalıdır.
3- Hükmedilen alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun belirtilmemesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.