YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/26351
KARAR NO : 2015/36039
KARAR TARİHİ : 21.12.2015
MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 4. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/06/2014
NUMARASI : 2013/40-2014/228
Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 02.01.2008 – 31.01.2010 tarihleri arasında insan kaynakları departmanında insan kaynakları uzmanı olarak çalıştığını, aylık brüt ücretinin 3.250 TL olduğunu, yılda dört maaş tutarında ikramiye ödemesi de yapıldığını, sözleşmenin 4. maddesine göre haftalık çalışma süresinin 45 saat olarak tespit edildiğini, fazla çalışma yaptığını ancak karşılıklarının ödenmediğini iddia ederek, fazla mesai alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; alacağın zamanaşımına uğradığını, işe giriş-çıkış çizelgelerine göre davacının fazla mesai çalışmasının bulunmadığını, fazla çalışma yapmış olduğu farzedilse dahi personel yönetmeliğinin 4-b maddesi uyarınca fazla measi ücretlerinin aylık ücreti içinde kararlaştırılmış olması sebebiyle davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının fazla mesai yaptığı, ispat yükü üzerinde bulunan davalı, davacının fazla mesai ücretini ödediğini somut delillerle ispat edemediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, fazla mesai ücret alacağının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Zamanaşımı, alacak hakkının belli bir süre kullanılmaması yüzünden dava edilebilme niteliğinden yoksun kalabilmesini ifade eder. Bu tanımdan da anlaşılacağı üzere zamanaşımı, alacak hakkını sona erdirmeyip sadece onu “eksik bir borç” haline dönüştürür ve “alacağın dava edilebilme özelliği”ni ortadan kaldırır. Bu itibarla zamanaşımı savunması ileri sürüldüğünde, eğer savunma gerçekleşirse hakkın dava edilebilme niteliği ortadan kalkacağından, artık mahkemenin işin esasına girip onu da incelemesi mümkün değildir.
Kısmi davada ise zamanaşımı yalnızca dava edilen kısım kesilir. Henüz açılmayan (saklı tutulan) ve daha sonra ıslahla arttırılan bölüm için zamanaşımı işlemeye devam eder. Ancak kısmi davadaki miktar, kısmi davanın açıldığı dava tarihine göre geriye doğru belirlenen zamanaşımı süresini kapsar. Bakiye alacak talep edildiği tarihe göre, geriye doğru zamanaşımı süresi içinde kalıyor ise zamanaşımına uğramadığı kabul edilmelidir. Kısaca kısmi davadaki alacak miktarı belirlendiği tarihten itibaren öncelikle ileriye doğru gerçekleşen alacak için mahsup edilmeli, bakiye alacak ise ondan sonraki süreyi kapsamalıdır. İlk kısmi davada belirlenen alacak mahsup edildikten sonra bakiyenin talep edildiği tarihten geriye doğru zamanaşımı süresi içinde kalan alacak, alacaklı lehine hüküm altına alınmalıdır.
Dosya içeriğine göre kısmi olarak açılan davada davacı vekili bilirkişi hesap raporundan sonra ıslah sureti ile fazla mesai alacağını 02.04.2014 tarihli dilekçe ile arttırmış ve davalı vekili ise süresinde ıslaha karşı zamanaşımı itirazında bulunmuştur. 16.01.2008-31.01.2010 tarihleri arasında hesaplanan ve hüküm altına alınan fazla mesai karşılığı ücret alacağının kısmi olarak 5.000,00 Tl istenen miktar dışlandığında kalan kısmında ıslah tarihine göre geriye beş yıllık süre dikkate alındığında 02.04.2009 tarihine göre bir kısmının zamanaşımına uğradığı anlaşılmaktadır. Mahkemece ıslaha karşı zamanaşımı itirazının dikkate alınmadan ve bu konuda ek rapor alınmadan fazla mesai karşılığı ücretin hüküm altına alınması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 21/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.