YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/24159
KARAR NO : 2015/34480
KARAR TARİHİ : 07.12.2015

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti
Davacı, davalı Bankada yönetici direktör olarak en son brüt 14.556 TL ücretle çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle feshettiğini, haftada 5 gün 09.00-18.00 arasında çalıştığını, iş yoğunluğu sebebiyle mesainin saat 24.00’a kadar sarktığını, iş gereği yurt dışı göreve gönderilip hafta tatillerinde de çalıştığını iddia ederek, fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücretinin ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti
Davalı .. vekili, davacının üst düzey yönetici olup fazla çalışma yapmadığını ve hafta tatillerinde çalışmadığını, işvereni ibra ettiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti
Mahkemece, dava konusu fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti yönünden ibranamenin savunma ile çelişmesi ve miktar içermemesi sebebiyle geçersiz olduğu, davacının görevi gereği mesaisini kendisi belirleyen üst düzey yönetici sayılmayacağı, mesai giriş-çıkış çizelgeleri ortalaması ve tanık beyanlarına göre haftada 5 gün 9 saat mesai ve 1 saat ara dinlenmesi ile haftalık 40 saat çalıştığı, ancak tanık beyanları ve e-maillere göre 3 gün ilave olarak 3’er saat daha çalıştığı, iş sözleşmesinde haftalık mesainin 40 saat olarak belirlendiği, davacının 5 saat fazla sürelerle çalışması ve 4 saat fazla çalışması olduğu, yurt dışı göreve gittiği dönemler için uçak ve pasaport kayıtlarına göre hafta tatili çalışmaları bulunduğu sonucuna varılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanunî gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında, çalışma süresi ve fazla çalışmanın hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İş Kanunu’nun 41 inci maddesi ve Fazla Çalışma Yönetmeliğinin 3 üncü maddesi uyarınca, Kanunda yazılı koşullar çerçevesinde, haftalık kırk beş saati aşan çalışma, fazla çalışma sayılır. Fazla çalışmanın, 4857 sayılı Yasanın 68 inci maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin de dikkate alınarak kural olarak haftalık 45 saat esasına göre belirlenmesi gerekir. İşçinin normal çalışma ücretinin sözleşmelerle haftalık kırbeş saatin altında belirlenmesi halinde, işçinin bu süreden fazla, ancak kırkbeş saate kadar olan çalışmaları “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılır (İş Kanunu, Md. 41/3). Bu şekilde fazla saatlerde çalışma halinde ücret, normal çalışma saat ücretinin yüzde yirmibeş fazlasıdır.
4857 sayılı İş Kanunu uyarınca, işçiye, kural olarak bir yılda 270 saatten daha uzun süreli fazla çalışma yaptırılamaz. Yine işçinin yasağa rağmen yılda 270 saatten fazla çalıştırılması hâlinde de fazla çalışma ücretinin tamamının işçiye ödenmesi gerekir. Bireysel iş sözleşmesinde, fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödeneceğinin öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması hâlinde, yıllık 270 saatlik fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla çalışmalardan indirilmesi gerekir. Ayrıca fazla mesai ücretinin ücret içinde kararlşatırılması halinde, işyerinde haftalık 40 saat çalışma yapılıyor ise kararlaştırılan ücretin 45 saate kadar olan fazla sürelerle ücret ile yıllık 270 saat fazla çalışmayı da kapadığı kabul edilmelidir. İşçiye her ay ödenen ücret içinde fazla çalışmaların bir kısmının yer aldığı taraflarca kabul edildiğinden, 270 saatin 12 aya bölünmesi sonucu belirlenen 22,5 saat, her ay için, haftalık ise 5,2 saat kanıtlanan fazla çalışma süresinden indirilmelidir.
Dosya içeriğine göre, 13.06.1997 tarihli bireysel iş sözleşmesinde, işyerinde yönetici director olarak yüksek ücretle çalışan davacının aylık ücretine fazla çalışmaların karşılığının dâhil olduğu ve haftalık mesainin 40 saat olduğu yazılıdır.
Mahkemece, davacının görevi gereği mesaisini kendisi belirleyen üst düzey yönetici sayılmayacağı, mesai giriş-çıkış çizelgeleri ortalaması ve tanık beyanlarına göre haftada 5 gün günde 9 saat mesai ve 1 saat ara dinlenmesi ile haftalık 40 saat çalıştığı, ancak tanık beyanları ve e-maillere göre 3 gün ilave olarak 3’er saat daha çalıştığı, iş sözleşmesinde haftalık mesainin 40 saat olarak belirlendiği, bu durumda davacının 5 saat fazla sürelerle çalışması ve 4 saat fazla çalışması olduğu kabul edilerek fazla çalışma alacağı hesaplanmış, fazla çalışmalar tanık beyanına göre belirlendiğinden takdiri indirim yapılmış, ancak bireysel iş sözleşmesindeki fazla çalışmaların aylık ücretin içinde olduğu yönündeki kayıt dikkate alınmamıştır.
Mahkemece, bireysel iş sözleşmesindeki fazla çalışmaların aylık ücretin içinde olduğu yönündeki kaydın dikkate alınmaması hatalıdır. Davacının sözleşmeye göre yıllık 270 saat fazla mesai dahil, fazla sürelerle çalışma ve fazla mesai ücreti sözleşmenin içinde kararlşatırıldığına ve davacının fazla sürelerle 5,haftalık 5, fazla çalışmada da haftalık 5,2 saat çalışması ücretin içinde kaldığına göre haftalık 49 çalışmasına göre fazla mesai ücret alacağının reddine karar verilmelidir.
F) Sonuç
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgililere iadesine, 07.12.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.