YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/21741
KARAR NO : 2015/34457
KARAR TARİHİ : 03.12.2015

MAHKEMESİ : UZUNKÖPRÜ 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ(İŞ)
TARİHİ : 13/03/2014
NUMARASI : 2012/605-2014/105

: Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; müvekkilinin 01/04/2011 tarihinde davalının yapımını üstlendiği Ç. Barajı inşaatı işinde grayder şoförü olarak aylık 2.400 TL ücretle çalışmaya başladığını ve davalı işverenin müvekkilinin iş akdine haksız olarak 19/07/2012 tarihinde son verdiğini, müvekkilinin ilk işe girdiği yıldan itibaren kullanması gereken yıllık izinlerinin hiç birisini kullanmadığını, resmi bayramların tamamında ve dini bayramların birinci günleri hariç diğer günlerinde de çalıştığını, bu çalışmalara ilişkin ücretlerin de davalı tarafından ödenmediğini, müvekkilinin her gün sabah 07:30 akşam 19:30’a kadar çalıştığını, fazla çalışma yapmasına rağmen bu alacaklarının kendisine ödenmediğini, davalı iş yerinde haftanın 7 gününde de çalışıldığını, hafta tatilinin olmadığını, hafta tatili ücretlerinin de müvekkiline ödenmediğini iddia ederek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının işleyecek yasal faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; müvekkilinin D.’ye bağlı çeşitli bölgelerde D. inşaatlarının yüklenicisi olduğunu, davacının müvekkiline ait işyerinde kamyon şoförü olarak çalıştığını, davacının çeşitli tarihlerde müvekkiline ait iş yerinde süreli işlerde çalıştığını, 13/04/2011 – 30/12/2011 ilâ 02/01/2012 – 29/02/2012 tarihlerinde müvekkiline ait işyerinde çalışmalarının bulunduğunu, maaşının 2.400 TL olmadığını, aylık 850 – 900 TL ücret ile çalıştığını, davacının işten kendi isteği ile ayrıldığını, çalıştığı sürelere ilişkin izinlerinin kullandırıldığını, çalıştığı süre itibari ve davacının işten kendi ayrılması sebebiyle de kıdem ve ihbar tazminatı alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Davacının aylık ücret miktarı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır
Somut uyuşmazlıkta; davacı vekilinin dava dilekçesinde davacının aylık ücretinin 2.400,00 TL olduğunu belirttiği, bu miktarın net mi yoksa brüt mü olduğunu açıklamadığı görülmektedir. Ancak dava dilekçesi ekinde sunduğu belgede, işveren kaşe ve imzasını taşıyan 2011 yılının Ekim ayı bordrosunda, aylık ücretin brüt 2.400,00 TL olduğu, bunun da netinin 1.719,60 TL ye tekabül ettiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece davacının hüküm altına alınan hak ve alacaklarının brüt 2.400,00 TL aylık ücret üzerinden belirlenmesi ve brütün nete çevrilmesi sırasında gelir vergisi, damga vergisi, sgk primi ve işsizlik priminin mahsubu gözetilerek hesap yapılması gerekirken, net 1.750,00 TL üzerinden hesaplama yapılması hatalıdır.
3-Davanın kısmen kabul edilip kısmen reddedilmesi nedeni ile davalı lehine red vekalet ücretine hükmedilmemesi isabetsizdir.
4-Hükmedilen miktarların net mi yoksa brüt mü olduğunun, hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.