YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/18505
KARAR NO : 2014/23918
KARAR TARİHİ : 09.07.2014

MAHKEMESİ : ANKARA 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/12/2013
NUMARASI : 2012/564-2013/1422

DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 20.09.2001 tarihinde davalı firmada tahsilat elemanı olarak çalışmaya başladığını, iş akdinin 26.12.2007 tarihinde davalı yetkilileri tarafından küçülme kararı gerekçe gösterilerek feshedildiğini, her gün sabah 08.00’da mesaiye başladığını ve mola kullandırılmadan gece 24.00’a kadar cumartesi dahil çalıştırıldığını, son maaşının net 1.000 TL olduğunu, yıllık 12 değil, 16 maaş üzerinden maaş aldığını iddia ederek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere, fazla çalışma ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, işçi ücret alacaklarının 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğunu, kabul anlamına gelmemek üzere, ancak yasal faiz istenebileceğini, davalı şirkette mesai saatlerinin tüm yardımcı eleman pozisyonları için 08.00-17.00 arası olduğunu, günde 1,5 saat yemek molası ve ara dinlenmesi kullandırıldığını, hafta sonu, resmi ve dini bayramlarda çalışılmadığını, iş sözleşmesinde işverence yazılı emir verilmediği sürece fazla çalışma yapılamayacağı, aksi halde çalışanın kendi inisiyatifiyle yapacağı fazla mesailer için ücret talebinde bulunamayacağının kararlaştırıldığını, davacının iddiasının hayatın olağan akışına uymadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosyadaki delillere ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı avukatı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkrasında hükmedilen fazla çalışma ücreti alacakları birbirinden farklıdır.
HMK.’nun 298/2 maddesi gereğince sonradan yazılacak gerekçeli kararın kısa karara uygun olması, tefhim edilen kısa karara aykırı olmaması gerekir. Aksi halde, yargılamanın aleniyeti ilkesi zedelenmiş ve mahkeme kararına güven sarsılmış olacaktır. Asıl olan tefhim edilen kısa karardır. Gerekçeli kararın kısa karara uygun olması zorunludur.
Aksi halde kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmuş ve bu yönde alınan bilirkişi raporuna dayanılarak tefhim edilen kısa kararda fazla çalışma ücreti alacağına hükmedildiği ve gerekçede de tefhim edilen kısa karardaki alacağa hükmolunduğunun belirtildiği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasında farklı miktara hükmedilmesi hüküm ve gerekçe çelişkisi olduğundan sair yönler incelenmeksizin kararın salt bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 09.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.