YARGITAY KARARI
DAİRE : 9. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17787
KARAR NO : 2015/31102
KARAR TARİHİ : 03.11.2015
MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 1. İŞ MAHKEMESİ(SOSYAL GÜVENLİK)
TARİHİ : 14/04/2014
NUMARASI : 2010/503-2014/138
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, asıl dava dilekçesi ile, müvekkilinin davalı şirkete ait işyerinde 25 Şubat 2008 tarihinde ütücü – formacı olarak işe başladığını, davacının kesintisiz olarak halen çalıştığı işyerinde 840 TL net maaş aldığını, haftanın 5 günü 08.00-18.30 ve Cumartesi günleri 08.00-12.30 arasında çalıştığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, resmi bayram ve tatillerin hepsinde ücreti ödenmeden çalıştırıldığını iddia ederek fazla çalışma ve resmi bayram tatil çalışma ücreti alacaklarının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davacı vekili, birleşen dava ile de, davacının davalıya ait işyerinde çalışırken maaş ve fazla mesai ücretleri ödenmediği için iş sözleşmesini feshederek 01.09.2010 tarihinde işten ayrıldığını, işten ayrılırken maaşın elden ödenen kısmı olan 320 TL’nin ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı ve maaş alacağının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının müvekkili şirket bünyesinde FORMACI olarak çalıştığını, davacının iş akdinin üretimi aksatma, işe mazeretsiz olarak geç gelme ve iş barışını bozma gerekçeleri ile feshedildiğini, davacının işe başlama tarihinin 21.03.2008 olduğunu, işten ayrıldığı tarihin ise 22.09.2010 olduğunu, davacının brüt ücretinin 765 TL olduğunu, müvekkili işyerinde 08.30-18.00 arasında çalıştığını, çalışma süresinin yasal sınırlar dahilinde olduğunu, fazla çalışma ücretine hak kazanması gibi bir durumun olmadığını, yıllık izinlerini de kullandığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, fazla çalışma, genel tatil ücreti, kıdem tazminatı ve ücret alacaklarının tahsiline karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, 04.11.2013 tarihli duruşmada davacı vekiline bilirkişi raporuna itirazları yoksa ve davasını ıslah edecekse, bilirkişi raporunun tevdiinden itibaren ıslah dilekçesini vermek ve tebligat masrafı ile ıslah harcını yatırmak üzere 2 hafta kesin süre verilmesine, bu süre içerisinde ıslah edilen işlemin belirtilmemesi, ıslah harcının yatırılmaması halinde ıslah yapılmamış sayılarak davaya devam edileceği hususunun ihtarına karar verildiği ve duruşmanın 12.03.2014 tarihine ertelendiği,
Davacı vekili tarafından verilen iki haftalık kesin süre geçtikten sonra 11.03.2014 harç tarihli dilekçe ile davanın ıslah edildiği anlaşılmıştır.
Mahkemece, ihtarlı kesin süreye rağmen kesin süre geçtikten sonra yapılan ıslah yapılmamış sayılarak, davacının sonradan yaptığı ıslah dikkate alınmayarak karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 176. maddesine göre, taraflardan her biri, yaptığı usul işlemlerini kısmen veya tamamen ıslah edebilir. Yine aynı Kanunun 177. maddesine göre ıslah, tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir.
Islah nedeni ile kesin süre verilebilmesi için, tarafın ıslah ettiğini bildirmesi gerekir. Islah ettiğini bildiren tarafa ıslah dilekçesini vermesi için kesin süre verilebilir. Ancak taraf ıslah yapmak için süre istemişse henüz ıslah yapmadığından kesin süre verilemez. Zira ıslah tahkikatın sona ermesine kadar yapılabilir.
Davacı ıslah yapmak için süre istememiş ve tahkikat tamamlanmadan ıslah yapmıştır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle Mahkemenin hatalı değerlendirme ile kesin süreye dayanarak ıslah talebini dikkate almaması bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.